به گزارش پایگاه خبری تحلیلی رستا، رضا کلی‌وندی، خبرنگار رستا سی‌وهشتمین اجلاس رؤسای آموزش‌وپرورش را روایت می‌کند:
تلاش برای گفتمان‌سازی
علیرضا کاظمی، خود و وزارت‌خانه‌ای که سکان‌دار آن است را مقید به سند تحول بنیادین و پیاده‌سازی بیانات رهبر انقلاب می‌داند. امری که نگفته پیداست فقط و فقط زمانی می‌تواند به اجرا نزدیک شود که بدنه‌ی آموزش و پرورش با آن همراه گردد.
یک همراهی برآمده از باور و ایمان به ایران و ایرانی نه صرفاً تلاش‌هایی گنگ در راستای بخشنامه‌ها و طرح‌های بیشمار اجرایی. چرا که بخش‌نامه، طرح و کارهای ترگلِ سندمحور بعد از یک یا نهایتاً دو ماه از تب و تاب می‌افتند ولی شور برآمده از باور درونی به تحول و اشتیاقی که منشا آن، گفتمان مشترک باشد، نه‌تنها به این راحتی خاموش نمی‌شود، زاینده هم هست و می‌تواند استان‌ها و ناحیه‌های آموزشی مختلف را با این حرکت همراه کند.
ساخت مدرسه تراز انقلاب اسلامی، عنوان زیبایی است. سهل ممتنع است. همه می‌توانند درباره‌اش ساعت‌ها سخنرانی کنند و در عین حال فعالیت در راستای اجرایی شدنش شواری‌های زیادی دارد.
ساعت‌ها سخنرانی در این اجلاس و ارائه طرح‌های گوناگون درباره سال تحصیلی پیش رو در نهایت باید به مدرسه و معلم برسد. همه حول شعار اصلی و همه در راستای ایجاد باور درونی به لزوم تلاش برای بچه‌های ایران. ساختار و نیروی انسانی‌ای که به رغم همه دشواری‌ها و گوناگونی در اندیشه و در تلاش است به اسناد بالادستی اهمیت بدهد و متناسب با منویات رهبری برای آینده تلاش کند.
تلاش‌هایی که البته برای دیدن نتیجه‌اش چندماهی باید صبوری کنیم. فارغ از نتیجه، نگاه و دغدغه دولت در خصوص آموزش‌وپرورش ارزشمند است. در افتتاحیه این اجلاس بیان شد که اولین جلسه رئیس جمهور پس از جنگ 12 روزه به آموزش و پرورش مربوط بوده است.
نگاه، دقت و اهمیت با برنامه‌ریزی و تلاش می‌تواند امکانات را در جهت اولویت‌‌های صحیح و واقعی آموزش‌وپرورش به کار گیرد. اولویتی که مطابق شعار این اجلاس می‌توان آن را عدالت آموزشی و محرومیت‌زدایی دانست. تلاش برای نوسازی و ساخت مدارس، بهبود هوشمندسازی و در نهایت افزایش کارایی مدارس با استفاده از الگوی مفهومی مدارسه تراز.
بی‌‌مایه فطیر است
فطیر نانی است که به آن مایه ترش زده نشده است و بافت نان آن قوامی که باید را ندارد. منظور از این ضرب المثل این است که اگر از همان ابتدای کار، محکم کاری نکنی و سرمایه گذاری انجام ندهی، سودی برایت نخواهد داشت.
نه تنها سودی نخواهد داشت بلکه در برخ موارد زیان هم می‌رساند. برای مثال در یک گلوگاه حساس مثل آموزش‌وپرورش اگر چهار سال یا هشت سال سرمایه‌گذاری درستی انجام نشود آسیب‌هایش به مراتب بیشتر از یک توقف عادی خواهد بود. هر قدر کم‌توجهی آسیب‌های زیادی می‌رساند، توجه و اهمیت سرمایه‌گذاری در آموزش و پرورش انتها ندارد.
بودجه آموزش‌وپرورش به گفته مسئولان آن، 67درصد و بودجه نوسازی مدارس 250 درصد رشد داشته است. به این ارقام باید مشارکت 18 هزار میلیارد تومانی جامعه خیرین مدرسه‌ساز را هم اضافه کرد. رشدی قابل توجه در مسیر سرمایه‌گذاری در آموزش‌وپرورش اما همچنان دارای فاصله از وضعیت مطلوب است.
البته که همه‌ی ماجرا همین‌جا تمام نمی‌شود. این توجه و رشد مالی آموزش و پرورش زمانی می‌تواند منجر به حرکت تحولی شود و چرخ آینده بچه‌های ایران را بچرخاند که با راهبری جهادی، گفتمان‌سازی و تشخیص درست اولویت‌ها همراه شود. تلاش وزارت آموزش‌وپرورش برای گفتمان‌سازی و ایجاد درک هماهنگ از مسائل در بین معاونین و مدیران کل استان‌ها در این اجلاس مشهود است. درباره اولویت‌ها هم عدالت آموزشی، مدرسه‌سازی، محرومیت‌زدایی، و کیفیت‌بخشی عبارات کلیدی هستند که رد پایشان در همه برنامه‌های سال تحصیلی جدید و سخنرانی‌ها دیده می‌شد. نقدهایی از گوشه و کنار به این اولویت‌ها مطرح می‌شود و برخی نظرات دیگری دارند، ولی در کل حرکت متناسب به سمت همین محورها هم می‌تواند کمک زیادی به بهبود شرایط و افزایش سرانه آموزشی بچه‌های آینده ایران کند.
… آخر‌های این نشست دوروزه است. آن ته سالن نشسته‌ام که علیرضا کاظمی پشت تریبون قسم جلاله می‌خورد. موضوعش حساس است و برای نشان دادن جدیت ناگزیر به این عبارات و ادبیات پناه برده است. از مدیران کل استان‌ها انتظار دارد مدیریت مدارس باثبات باشد. اینکه انتخاب مدیران به مجیزگویی و سلیقه شخصی نباشد. ثبات داشته باشد و جز در موارد تخلف و ناکارآمدی کسی جابه‌جا نشود. کاظمی قسم می‌خورد که آن دنیا و در آخرت، نزدیکی‌های صراط جلوی مدیرانی که سلایق سیاسی و شخصی را قاطی مدیریت کرده‌اند می‌گیرد. قسمش را همین‌جا می‌خورد. انتظارش از مدیران استانی و وزراتخانه مشخص است: به دور از سیاست‌زدگی و سلایق شخصی و فقط برای ایران مقتدر و بچه‌هایش.
