به گزارش سرویس اقتصاد پایگاه خبری تحلیلی رستا، زهرا سلیمانی: «رسانه گوش‌ها، چشم‌ها و فکرهای شما را از آن خود می‌کند.» این گفته‌ی مارشال مک‌لوهاند پدر دهکده جهانی است، از گلوله‌های جادویی هیتلر تا پیش بینی جنبش‌های اینترنت در سال ۱۹۹۰ و تا ظهور آمریکا در سال ۱۹۵۵ به عنوان قطب رسانهای که آورده‌اش رویایی بود که فقط در آمریکا دیده می‌شد.
مخاطب مهم‌ترین حلقه ارتباطات جمعی است. گلوله‌های جادویی هیلتر مخاطبان را عناصری منفعل می‌دید که با تبلیغات و پروپاگاندای خود می‌توانست آن‌ها را شکست خورده‌ی افکار خود کند. آن انفعال در دنیای شبکه‌های اجتماعی امروز جای خود را به «مخاطب تولید کننده رسانهای» و به ظاهر هوشمند داده است. معلمان، بزرگترین فراکسیون فرهنگی کشور هستند و به دلیل داشتن عنصر فراوانی جمعیت در میان عناصر خبرساز رسانه‌ها دارای اهمیت هستند. آن‌ها در این روزها با اعتراض به اینکه «چرا حقوق ما رسانهای می‌شود؟» خواستار پایان توجه رسانه‌ها به حقوق و مزایای خود هستند.
به احتمال زیاد معلمان نمی‌دانند که امروز بزرگترین تولیدکننده اخبار مربوط به حقوق و مزایا، خود آن‌ها هستند، مصرف رسانهای معلمان به بحث معیشتی محدود شده است. رسانه‌های جمعی و شبکه‌های اجتماعی دیگر تنها تولیدکننده اخبار مربوط به حقوق معلمان نیستند و یک بازنمایی رسانهای دوطرفه در جریان است.
مخاطب امروز با مصرف رسانهای خود و دادن ضریب به اخبار محبوب‌اش پرداخت‌های رسانهای را جهت‌دهی می‌کند. بر اساس بررسی‌های انجام شده در تحریریه خبرنامه ۲۰۳۰، اخبار مربوط به حقوق و معیشت معلمان بازدید بیشتری نسبت به دیگر اخبار مربوط به فرهنگیان دارد و همچنین شبکه‌های تلگرامی معلمان با عنوان‌های اعتراضی به دریافتی معلمان، بزرگترین جامعه آماری را در میان گروه‌های‌صنفی کشور به خود اختصاص داده‌اند.
در دنیای کنونی ارتباطات، رسانهای برتر است که نیاز مصرفی مخاطب خود را تامین کند. معلمان نیاز مصرفی خود را اعلام کرده‌اند و به اصطلاح به عنوان کاربر «طراح خدمات رسانهای» شناخته می‌شوند. کاربر طراح خدمات رسانهای مشارکتی فعال در انتخاب، تولید و توزیع محصولات رسانهای دارد. معلمان با داشتن عنصر فراوانی(جامعه آماری بالا) چه بخواهند و چه نخواهند از عناصر مهم برای تولیدات رسانهای هستند اما آن‌ها می‌توانند نوع پرداخت رسانه‌ها به مسائل خود را تغییر دهند.
معلمان معترض به عمومی شدن حقوق و مزایای خود باید یک رژیم مصرف رسانهای سخت را در پیش بگیرند و مصرف خود را با فراگیر کردن اخبار و تولیداتی از این دست محدود به مسائل حقوق و دریافتی خود نکنند. در مقابل رسانه نیز در یک رفت و برگشت متناسب با نیاز مخاطبان خود و استقبال آن‌ها تولید خود را تغییر می‌دهد. البته این به معنای نادیده گرفتن نقش بی‌مانند رسانه‌ها در جهت‌دهی به مسائل مختلف نیست.
انتهای پیام/
