بررسی چالشهای هیأت علمی دانشگاه فرهنگیان/اعضای هیأت علمی با کمبود امکانات روبهرو هستند
از کلاس تا سنگر؛ اعلام آمادگی دانشجومعلمان برای حضور در همه میدانها
از کلاس تا منبر، چگونه جبهه تبیین را تقویت کنیم؟
زبان سیاست با زبان مقاومت همخوانی ندارد
چگونه پیام عاشورا را نسل به نسل به کودکان و نوجوانان منتقل کنیم؟
مدرسه موشها
دلخوشی
دانشجومعلمان راویان جنگ روایتها هستند/دانشگاه فرهنگیان باید گفتمان مقاومت علمی را طراحی کند
در بحبوحه جنگ روایتها و با تأکید رهبر انقلاب بر تبیین عالمانه، این پرسش مطرح میشود که آیا آموزش و پرورش و حوزههای علمیه توانستهاند ظرفیت عظیم کلاسهای درس و منابر مردمی را برای گسترش تفکر مقاومت و عاشورایی بهدرستی به میدان بیاورند یا نه؟ بازتعریف نقش «کلاس» و «منبر» در خط مقدم جهاد تبیین، ضرورتی انکارناپذیر است.
به نظر میرسد پس از شنیدن نکات همهی نامزدهای ریاست جمهوری، آنچه در خاطر دغدغهمندان و فعالان تعلیم و تربیت باقی ماند، عدم اشراف نامزدها به اولویتهای نظام مسائل آموزش و پرورش و حتی در نگاهی کلانتر، «مسئله نبودن» این نهاد هویتساز است.
آیا کسی که هر جای دنیا هر درسی خوانده و حالا وقت سربازیاش رسیده، صلاحیت معلمی در کلاس درس را دارد؟ ادارات آموزش و پرورش جای بهتری برای امریه سربازی است، نه معلمی مناطق کم برخوردار!
باید وقتی سید شهیدان خدمت را معلم معرفی میکنیم، تعجب کسی به آسمان بلند نشود. باید معلمی را تا جایی که میتوانیم به پیامبری نزدیک کنیم. شهیدِ جمهور این گونه بود. معلم به معنای مدرس نبود. ولی میتوان سر کلاسش نشست و یاد گرفت.
برخی هنوز قادر نیستند نقش آموزش و پرورش را در پیشرفت همه جانبهی کشور درک کنند. نتیجه اش هم همین میشود که به هزینههای آن به عنوان هزینههای مصرفی نگریسته میشود در حالی که عین سرمایه گذاری است.
نسخه ترمیم یافته سند تحول بنیادین آموزش و پرورش بدون جهت دهی مشخص و با گزاره هایی که مبهم، گرد و محافظ کارانه است، قرار است خط ومشی های نظام تعلیم و تربیت را در افق ۱۴۱۴مشخص کند؟
بیانیه دانشجویان پرشور و حرارت و جسارت آنها ستودنی است؛ با اینکه برخی نشان از شوریدگی جوانی و کمتجربگی دارد، اما مهمترین بعدش رفتار جمهوری اسلامی است که به جوانان نسل دهه هشتاد تریبونی سالانه مقابل مسئولین نظام و شخص اول مملکت میدهد که اینچنین عتاب انگیز و بی پروا پایین و بالای کشور را به نقد بگیرند.
نسخه ترمیمیافته سند تحول بنیادین آموزش و پرورش با وجود داشتن پشتوانه سند پیشین خود و گذشت ۱۲ سال از آن، همچنان دچار ایرادات اساسی است. چطور حاصل جمع اندیشه عالمان علوم تربیتی دانشگاههای کشور و کارشناسان تخصصیترین نهاد تربیتی کشور و شورای عالی آموزش و پرورش، همچنان ناامیدکننده است؟
گرفتاری چنان بزرگ شده که از هیچ اتفاقی در غزه تعجب نمیکنیم. بیتفاوت مینشینیم و از نگاه رسانهها به وحوشی نگاه میکنیم که نه زن و کودک سرشان میشود، نه منطقه امن بیمارستان و اطرافش و نه حتی حقوق بشرخودشان که با «اصل تفکیک» تفاوت میان نظامیان و غیر نظامیان و اماکن امن را در جنگ به رسمیت میشناسد.