دلخوشی
دانشجومعلمان راویان جنگ روایتها هستند/دانشگاه فرهنگیان باید گفتمان مقاومت علمی را طراحی کند
حمایت اتحادیه معلمان هندی از ایران در برابر تجاوز اسرائیل و آمریکا
راه بهشتی، مسیری که از ما آغاز میشود
آموزشوپرورش، موتور مغفول مانده جنگ شناختی و فرصتهای مقاومت ملی
شهادت ۲۰ دانش آموز در تجاوز رژیم صهیونیستی
تعویق زمان برگزاری آزمون استخدامی آموزشوپرورش
فرصت تاریخی تربیت نسل آرمانی
شهید بهشتی فقط یک نام بر تارک تاریخ نیست. او معلمی بود که از حفظکردن عبور کرد و روح منطق و شجاعت را در جان شاگردانش و جامعه دمید. امروز که بر صندلی تدریس نشستهایم، وظیفه داریم میراث عدالت، تربیت و آزادگی او را زنده نگه داریم و یاد بگیریم چطور به جای تقلید، روح عدالتطلبی و استکبارستیزی را در نسلهای بعدی پرورش دهیم. اگر معلمیم، اگر دانشجومعلمیم، ادامهی این راه از دل کلاسهای درس ما میگذرد، راهی که باید به جای تکرار محفوظات، عدالتخواهی، تفکر و گفتوگو را جان تازه ببخشد.
حدیث روزبهانی، جانشین خواهر مرکز بسیج دانشجویی دانشگاه فرهنگیان در یادداشتی به بررسی چالشها و ضرورتهای نظام بودجهریزی آموزش و پرورش در سال ۱۴۰۴ پرداخت.
اساتید بزرگواری که چنین ایدههایی مطرح میکنند، زخمی از این اتفاقات بر پیکره وجودشان نمیافتد؛ زیرا این تنها معلم است که یکتنه باید پاسخگوی همه عوامل آموزشی باشد که چرا بهجای تدریس در راستای امتحانات نهایی و کنکور به کارگروهی پرداخته است!
آوارگی و مرگ برای مردم بی گناه غزه طبیعی و مناسب نیست و به اجبار حملات اسرائیلی ها، اتفاقی غیرطبیعی و ناعادلانه رقم خورده است. اینجاست که دنیا میتواند به نوارسطوییها امیدوار باشد تا برای توقف این بیعدالتی گام بردارند.
پیشنهاد میشود که مجلس شورای اسلامی به جای طرح ایدههایی متزاحم و در عرض قوانین موجود در حوزه تعلیم و تربیت همچون افزایش سن پذیرش دانشگاه فرهنگیان، فکری جدی به حال اجراییسازی اسناد و قوانین مورد تاکید رهبر انقلاب کند.
غربیها ( چه توسط نهادهای مثلاً بینالمللی نظیر یونیسف و یونسکو، چه توسط نهادهای دولتی و چه به واسطه نهادهای خصوصی و وابسته مانند IEA ) چرا به خود اجازه میدهند که برای نهادهای آموزشی کل دنیا سیاست گذاری کنند؟
موضوع ناترازی نیروی انسانی آموزش و پرورش در اذهان عمومی با تعابیر اشتباهی همچون «کمبود معلم» یا «کلاسهای خالی» رواج یافته است؛ در صورتی که این مسئله، ابعاد و زوایای مختلفی دارد که صورتبندی آن را بسیار دشوار میکند.
در تحلیل وضعیت امروز وزارتخانه آموزش و پرورش میتوان اذعان داشت که بیش از هرچیز، مسئله مدیریت صحیح منابع و امکانات و از آن سمت، چالشها، ناترازیها و بحرانهای موجود دارای اهمیت است.
به نظر میرسد پس از شنیدن نکات همهی نامزدهای ریاست جمهوری، آنچه در خاطر دغدغهمندان و فعالان تعلیم و تربیت باقی ماند، عدم اشراف نامزدها به اولویتهای نظام مسائل آموزش و پرورش و حتی در نگاهی کلانتر، «مسئله نبودن» این نهاد هویتساز است.