«الفتا» عرضهکننده طرحها و تجربیات معلمان
انتصاب پورثانی، سرپرست جدید اداره کل فرهنگی هنری، اردوها و فضای پرورشی
رمضان شاد
نبی که مزد نمیگیرد! قسط بندی حقوقی که خود، تماما قسط است
تضعیف اعتماد عمومی معلمان توسط سازمان برنامه و بودجه
معلم، کالایی که گروکشی میشود!
استثنائاً معلمان نه!
پرداخت حقوق فرهنگیان بعد از لغو احکام رتبهبندی!
دانشگاه فرهنگیان در کل کشور خوابگاه متاهلی ندارد و تنها ١٨٠٠ واحد خوابگاه متاهلی، برای ٨٧ هزار دانشجوی متاهل در کشور وجود دارد و معاون وزیر علوم و رئیس سازمان امور دانشجویان گفت که مجلس امسال حدود ۷۰۰ میلیارد تومان برای ساخت این خوابگاهها در نظر گرفته که عدد بزرگی نیست و انتظار نمیرود که اتفاق خاصی در ساخت خوابگاههای متاهلی بیفتد.
قبل از ورود کتاب و درس جدید به سیستم آموزشی، باید نیروی متخصص برای تدریس آن محتوا، تربیت شود و رشتهای جدید در دانشگاه فرهنگیان برای تدریس دروس تربیتی بهجود آید؛ جذب نیروی مشاور در سالهای آینده بیشتر شود و در نهایت از دورههای توانمندسازی برای مدرسین این کتب با اساتید خبره و متخصص این کار برگزار شود.
ایران، کشوری که دو انقلاب را در یک قرن دید، با انقلاب اسلامی و احیای ارزشهای ایرانی اسلامی، مسئله تربیت را برای ایدئولوژیاش به یک ضرورت تبدیل کرد. شاید اگر از سالهای ابتدایی انقلاب اسلامی و رشد شاخصهای سوادآموزی پس از آن گذر کنیم، همچنان آموزش و پرورش شعاری پرتکرار در بیان و کمتکرارین در اجراست.
علت حقیقی این تعطیلیها چیست؟ مگر نه اینکه در دوران پیش از آموزش مجازی، و در روزگاری که حتی تهران دومین شهر آلوده جهان بوده است هم مدارس انقدر تعطیل نبودهاند؟ چطور شده است که به تازگی و بعد از این سالها مسئولین ما دریافتهاند که برای کنترل آلودگی هوا و عدم آسیبرسانی به دانشآموزان باید مدارس را تعطیل کرد؟
استمرار و زنده نگاه داشتن جریان تربیت، تکلیف است و نه اقتضاء شرایط که اگر بستر مهیا بود، صدای هیاهوی دانش آموزان از حیاط مدرسه به گوش برسد و اگر بادی وزید و اوضاع از حالت آرام و عادی میل به خروج کرد، بستن دربهای مدرسه و توقف امر تعلیم و تربیت، در اولویت اقدامات ضربالعجلی قرار گیرد.
حسین حقپناه، کارشناس سواد رسانهای حوزه کودک و نوجوان گفت: نهادهای متولی تربیت و رسانه، نتوانستند ارزشهای غالب کشور را به نوجوانان منتقل کنند و نوک پیکان اتهام به طرف آنهاست.
گزارش میدانی خبرنگار رستا از مدارس دخترانه در روزهای ناآرامیهای خیابانی که نقش معنادار نوجوانان در برپایی و پیشبردش، آرامِ بسیاری از اهالی فرهنگ و دغدغهمندان تربیت را گرفته است.
«نرگس هستم. یازده ساله. دوست دارم درس بخوانم. بزرگ که شدم میخواهم معلم شوم. افغانستان که بودیم طالبان نگذاشت به مدرسه بروم. حالا که به ایران آمدهام هم نمیگذارند در مدرسه ثبتنام کنم. انگار امسال هم باید خانهنشین باشم...»
«شما هرگز نمیتوانید جنایتهایی که در مدارس شبانه روزی علیه کودکان بومی کانادایی اتفاق افتاد را روایت کنید، شما حرفهای ما را نمیتوانید باور کنید!» این را "سا هیل تات" از آخرین بازماندگان مدارس شبانهروزی بومیان کانادایی میگوید و ادامه میدهد؛ «ملکه انگلیس باید عذرخواهی کند!»