به گزارش پایگاه خبری تحلیلی رستا، سرویس معلمان، سیده زهرا رضوی؛ ورودی های ۹۹ دانشگاه فرهنگیان که ورودشان به دانشگاه، با شرایط تحصیل مجازی در کرونا همراه بود، اواخر مهرماه امسال به ناگاه و برخلاف همه وعده‌های دانشگاه، در کمتر از دو هفته، در حالی که زندگی دانشجویی‌شان بی‌سرانجام رها شده بود، معلم شدند تا شاید با فداکاری‌شان، دانش آموزان کمتری قربانی کمبود معلم شوند.
حالا پس از گذشت حدود شش ماه از به‌کارگیری دانشجومعلمان، انگار همه به آنچه نیاز داشتند رسیده‌اند و قرار نیست وضعیت این معلمان برای کسی مهم باشد.
حق التدریس اندکی که ادعا میشد خلاف ورودی های ۹۸، به موقع پرداخت خواهد شد، هنوز پس از گذشت ۷ ماه از سال تحصیلی کامل پرداخت نشده؛ این درحالی است که سایه کسریات دانشگاه همچنان بر حقوق دانشجویی دانشجومعلمان برقرار است و حالا دست در دست مقرری، کار را بدانجا کشانده است که شاید بهتر باشد، این دانشجومعلمان را از دایره «حقوق بگیر» های دولت، جدا بدانیم.
واریزی‌های زیر یک میلیون که کفاف گذران چند ساعت زندگی را هم نمی‌دهد.
دانشجویانی که با شرایط سخت پذیرش سال۹۹ موفق به ورود به دانشگاه فرهنگیان شده‌اند، این روزها سعی می‌کنند هوش فراموشی‌شان را قوی کنند تا شاید یادشان برود قرار بود دانشگاه نهایت همکاری را با وضعیت شغلی‌شان بکند؛ نه اینکه امتحانات حضوری برگزار شود و به بسیاری از این معلمان، عقب ماندگی یک هفته ای کلاس‌شان را تحمیل کند.
آنچه بیش از همه آزاردهنده است، رویکرد موجود در پاسخگویی و تصمیماتی است که برای ورودی های ۹۹ گرفته می‌شود. به‌کارگیری نا بهنگام و اطلاع رسانی نابهنگام تر، وعده های سرخرمن برای واریز حق التدریسی ها و وضعیت نامشخص و غیرشفاف کسورات دانشگاه تا همین کسر مقرری، همه عناصری هستند که نمی‌توان آن ها را به شرایط غیرقابل کنترل نسبت داد و این ورودی‌ها را به صبر در مواجهه با آنها فراخواند.
به نظر می رسد ورودی های ۹۹ ، این روزها ،هم باید شرایط سخت پیش آمده برای آموزش و پرورش کشور را بپذیرند و سختی‌اش را به جان بخرند و هم بی‌تدبیری‌ها و بی‌مهری های متعدد را تحمل کنند و دم نزنند.
بدیهی است اولین نتیجه بی‌مهری آموزش و پرورش به این نیروهای متخصص، جوان و متعهد، تضعیف زیرساخت های انسانی این نهاد مهم و در ادامه تضعیف بنیان‌های انسانی کشور خواهد بود.
از دولت مردمی انتظار می‌رود با اولویت دادن به سرمایه انسانی، مشکلات را به نحوی تدبیر کند که بعد از گذار از بحران، یک تجربه همدلی ملی باقی بماند؛ نه خاطرات یک فشار ناعادلانه…
احسنت
حرف دل ما ورودی های ۹۹ رو اعلام کردید؛ لطفا پیگیر این مطالبه باشید.ما که صدامون به جایی نرسید