به گزارش پایگاه خبری تحلیلی رستا؛ یادداشت حدیث روزبهانی، فعال دانشجویی دانشگاه فرهنگیان درخصوص مضرات تداوم تعطیلی های مقاطع ابتدایی در شرایط کنونی آلودگی هوا و انباشت چالش‌های حاصله از این رویکرد.
نهاد مدرسه به مثابه قلب تپنده نظام تعلیموتربیت رسمی عمومی کشور، به زعم بسیاری از صاحب نظران در گلوگاه بحران‌ها، اساسی‌ترین عامل شکل‌گیری چالش‌ها و در هنگامه برون‌رفت از معضلات، موثر‌ترین کلید راهشگایی‌ست.
بستری با رسالتی به‌گستره تربیت فرزندان ایران، در میانه التهابات و چالش ها، مورد پرسش جدی فعالین فرهنگی، اجتماعی و سیاسی جامعه قرار می‌گیرد و همواره با انبوهی از انتظارات مواجه میشود که برخی به‌جا و بسیاری نابه‌جا هستند.
نوک پیکان مطالبات قسم اعظمی از بدنه جامعه، همواره مورد توجه نهاد مدرسه بوده است به نحوی که بعضاً حتی اثرگذارترین بستر ضریب دهنده به مشکلات را همین نهاد میپندارند.
مدعیان این نظر به دور از فهم مسئله و تنها مصر بر بیان آن بر این عقیده استوارند که مدرسه نه تنها مرکز ثقل شکل‌گیری بسیاری از چالش‌هاست که نسخه درمان این حیث بیماری‌ها، چیزی جز حذف صورت مسئله نیست ولو در کوتاه مدت.
فرضاً اگر حضور دانش‌آموزان در مدرسه، بیست درصد در افزایش غلظت آلاینده‌ها سهیم باشد و هشتاد درصد دیگر به سایر عوامل اختصاص یابد، حذف عاملِ اول، ارجح و طبیعتاً ساده‌تر است؛ واِلّا که اثرات سوء استنشاق آلاینده‌ها، تنها دامن دانش آموزان مقطع ابتدایی را نمی‌گیرد. همانقدر که او درگیر میشود، یحتمل یک کارمند دولت هم درگیر شود.
لذا بانظر به شرایط راهبردی مدرسه و تجربیات گرانی که ماحصل دو سال تعطیلی بی‌قید و شرط آموزش حضوری در شرایط کرونا بود، چه اصراری بر تداوم تعطیلی‌هایی‌ست که هنوز زمستان از راه نرسیده، قریب به دو هفته دانش آموزان را خانه‌نشین ساخته است؟
پرسش اساسی اینجاست که صادرکنندگان ابلاغ تعطیلی مدارس در هر بحران و التهابی، قائل به مضرات نادیده انگاشتن قدر و قیمت نهاد آموزش رسمی هستند؟ یا به بیان دیگر، آیا جاری و ساری بودن نبض تعلیموتربیت و تلاش و مجاهدت در مسیر روشن نگاه داشتن چراغ مدرسه در هر موقعیت و شرایطی، محلی از اعراب دارد؟
استمرار و زنده نگاه داشتن جریان تربیت، تکلیف است و نه اقتضاء شرایط که اگر بستر مهیا بود، صدای هیاهوی دانش آموزان از حیاط مدرسه به گوش برسد و اگر بادی وزید و اوضاع از حالت آرام و عادی میل به خروج کرد، بستن درب‌های مدرسه و توقف امر تعلیم و تربیت، در اولویت اقدامات ضرب‌العجلی قرار گیرد.
عامل دیگری که یحتمل موجب سهولت در ابلاغ حکم تعطیلی مدارس میشود، اعتماد و اکتفای بیش از اندازه به شبکه مجازی شاد است. گویا به پشتوانه این بستر مجازی، خیال مسئولین امر نیز از تداوم این شرایط نابه‌سامان، آسوده است چرا که به زعم ایشان، در شبکه ملّی شاد امر آموزش و تربیت دانش آموزان، همچنان جاریست و خدشه‌ای به فرایند مزبور وارد نمی‌آید یا اگر می‌آید، در حداقلی ترین میزان است که با اندکی واقع بینی و رصد دقیق کم و کیف برگزاری کلاس‌ها در این بستر، برداشت ها متفاوت خواهد شد.
ناظر به تمامی انتقادات وارده بر این روند، ضرورت گفت‌وگو و هم اندیشی پیرامون حل مسئله و نه اکتفا به مسکن‌هایی با عوارض بسیار جهت گذار از این برهه، بیش از پیش احساس میشود. امید است مسئولین امر، با اهتمام و جدّیتی مضاعف به چالش فوق بنگرند و پیشنهادات و ایده‌های اساسی را منطق تصمیمات خود قرار دهند.
انتهای پیام/
یعنی هرچی خواستی گفتی جز اینکه بچه های طفل معصوم با ریه های پاک و حساسشون باید قربانی دیدگاه پوسیده شما بشن و با این هوای فوق الوده راهی کوچه و خیابان و مدرسه بشن که نبض تپنده جامعه از کار نیوفته….