به گزارش پایگاه خبری تحلیلی رستا، تلاش‌های مکرر دانشجومعلمان برای ارتباط گرفتن با رئیس کمیسیون آموزش دو سال است که بی‌نتیجه مانده و پاسخی از سوی ایشان دریافت نمی‌شود. این اتفاق گلایه دانشجومعلمان را به‌دنبال داشت و گزارش زیر شرحی از آنچه اتفاق افتاده، می‌باشد.
سالها از روی کار آمدن مجلس شورای اسلامی با داعیه‌ی رویکردی انقلابی می‌گذرد اما ضمن مغفول ماندنماهیت آن و جایگاه تربیت در اذهان امامین انقلاب، همچنان پرداخت به دغدغه‌هایی از جنس معلّمی، جاییبرای مطرح شدن در میان نمایندگان ملّت ندارد و هر از چند گاهی، محدود و محصور به گفتمان‌های حداقلیِصرف، پیرامون مسائل معیشتی و معضلات صنفی می‌شود.
در این هنگام دانشجومعلّمان تمام همت خود را به کار می‌بندند تا نه تنها انگیزه خود را در جهت رفع بحران‌هایپیش رویشان حفظ کنند، که نگرشی در خور این پیشه را در سطح جامعه و مسئولین، اشاعه دهند و مسبّباصلاح نگاه‌های خرد و سطحی به این عرصه باشند.
نظر به نکاتی که مطرح گردید، بسیج دانشجویی پردیس نسیبه دانشگاه فرهنگیان تهران، طی نامه‌ای جداگانهخطاب به دکتر منادی، رئیس کمیسیون آموزش، پژوهش و تحقیقات مجلس شورای اسلامی، مفصلاً به شرحکلیاتی از مسائل آموزش و پرورش، که از قضا سبقه‌ای طولانی در این حیطه دارند و مستلزم تحولاتی مبناییهستند، پرداخت که بخشی از مسائل مطروحه، در ادامه به اختصار بیان میگردد.
عدم رسیدگی به مسائلی که از بدو اجرای ایده تربیت معلم تا به امروز، خروجی نسل‌های متعدد دانشجومعلمانرا متاثر از خود ساخته، روز به روز ساختار این عرصه را دستخوش تزلزل می‌کند. از نابسامانی در روند جذب،تربیت و نگه داشت معلم و بی‌توجهی به لزوم کیفیت بخشی به هر سه این مولفه ها به صورت توامان گرفته تاناکارآمدی واحدهای درسی ارائه شده و تصویرسازی یک فضای گلخانه‌ای و به دور از واقعیت، از یک کلاسدرس.
به مذبح رفتن ایده تحول محورِ نظام رتبه‌بندی معلّمان و باطل جلوه دادن مقصود اصلی چنین طرح هایی، آنگاهکه محکوم است، تنها منتهی به افزایش حقوق شود. در حقیقت، معضل اصلی آنجاست که غایت طرح‌هایتشویقی، صرفاً در افزایش حقوق چنددرصدی و تزریق جرعه‌ای آن خلاصه می‌شود و نه حتی اصلاح ساختارینظام پرداخت.
در پایان، می‌توان به عدم استقرار تفکری معلّمانه در کمیسیون مزبور و بعضاً، هم‌مسیر شدن با سویه‌های متعددتخریب مقام معلم بواسطه برخی اظهار نظرها و اتخاذ برخی تصمیمات اشاره کرد.
فی‌المثل، مقصر خواندن معلمان در افت نمرات امتحانی دانش‌آموزان و اظهار ناکارآمدیِ کنشگری‌های ایشاندر سال تحصیلی گذشته؛ نه تنها بر عدم اطلاع کافی از مجاهدت‌های بی‌دریغ این قشر خستگی‌ناپذیر در ایامِسراسر محدودیتِ کرونا دلالت دارد؛ که نادیده گرفتن اقدامات مجاهدانه و متعهدانه معلمانی که عمیق‌تر به کنهپیشه خود می‌نگرند، از دیگر کم‌لطفی‌ها و بی‌مهری‌هاست که فرسنگ‌ها از واقعیت به دور است اما مع‌الاسف،آنچه که خلاف واقع است، به کرات از درگاه‌های مختلف منعکس میگردد.
یقیناً، هیچگاه با افزایش آمار ابتلا به یک بیماری خاص در کشور، انگشت اتهام به سمت افت کارایی پزشکان ونزول کیفیت ارائه خدمات پزشکی نمیرود بلکه تمامی دستگاه‌ها، با تمام قوا درصدد کشف علت شیوع اینبیماری بر می‌آیند و در تقابل با این چالش، حامی جامعه پزشکی می‌شوند.
انتظار قشر فرهنگی جامعه، پشتیبانی و حمایت همه جانبه این کمیسیون از مواضع معلمین است اما آنچه کهامروز رقم می‌خورد، از این انتظار به دور است. به نظر می‌رسد چنین اظهار نظری، فاقد ادله‌ای منطقی است وریاست کمیسیون آموزش، باید پاسخگوی اتهاماتی از این دست باشد.
بسیج دانشجویی دانشگاه فرهنگیان، قریب به دو سال است به طرق مختلف، درصدد فراهم آوردن بستریمناسب جهت گفت‌وگو و طرح بحث با این مقام است اما در خوش‌بینانه‌ترین حالت ممکن، ختم به مکاتبه‌هاییسطحی می‌شود و قطع به یقین، محدودیت در نوشتار، مانع از بیان حق مطالب و بررسی ابعاد مختلفموضوعات می‌شود.
لذا باری دیگر از آقای دکتر منادی، رئیس کمیسیون آموزش، پژوهش و تحقیقات مجلس، تقاضا می‌شود تاجلساتی را به تحلیل مسائل روز آموزش و پرورش با حضور خود معلمان و دانشجومعلمان اختصاص داده وارتباط خود را با بدنه جامعه فرهنگی کشور موثر تر سازد تا زان پس با مدنظر قرار دادن ایده‌های تحولی وبهره‌مندی از مساعدت ایشان، شاهد اتفاقات مطلوبی در این عرصه باشیم.
انتهای پیام/
