







وزیر آموزش و پرورش در حالی افزایش سقف سنی ورود به دانشگاههای تربیت معلم را مطالبه عمومی معرفی میکند که طبق آمار اعلامی خودشان، برای گروه ۲۴ تا ۳۰ سال، زیر یک درصد از داوطلبان پذیرش خواهند شد. این دو استدلال همدیگر را نقض میکنند و نشان میدهد که یک درصد نمیتواند نماینده مطالبه عمومی باشد. از سوی دیگر، مسیر ورود علاقهمندان باز است و هیچ محدودیتی برای آنها ایجاد نشده است.
تجمع امروز موافقان افزایش سقف سنی پذیرش در دانشگاه فرهنگیان و تربیت دبیر شهید رجایی، بار دیگر نقش اقلیتی را آشکار کرد که سالها با فشارهای پیامکی، لابی سیاسی و القای مطالبات شخصی بهعنوان عدالت آموزشی، روند تصمیمسازی آموزشوپرورش را به انحراف کشاندهاند. گروهی که با وجود عدم صلاحیت برای ورود به مسیر تربیت معلم، تلاش میکنند با اعمال فشار رسانهای و سیاسی، قانون را به نفع خود تغییر دهند و منافع ملی را قربانی خواستههای فردی کنند.
رئیس اسبق دانشگاه فرهنگیان با رد پیشنهادهایی که از همکاری تا ادغام پنهان دانشگاه فرهنگیان با پیامنور یا دیگر دانشگاهها را دنبال میکند، گفت: تنها شکل همکاری ممکن، واگذاری فضاها و زیرساختهای فیزیکی بلااستفاده پیامنور است؛ زیرا دانشگاه فرهنگیان مأموریتی دارد که قابل تغییر و ترکیب نیست.
حجتالاسلام قنبریان، استاد حوزه و دانشگاه، با اشاره به روایتهای اهلبیت(ع) درباره جایگاه معلمی، بر هویت ویژه معلم به عنوان "سائس بالعلم"، تدبیرگر و سیاستگذار با علم، تأکید کرد و گفت: این شأن تربیتی، چیزی نیست که با تصمیمات اداری یا تبصرههای استخدامی به هر فرد دارای مدرک دانشگاهی سپرده شود.
دبیر کمیته ملی شیر مدارس در گفتوگو با رستا با اشاره به آغاز عقد قراردادهای استانی از ۱۳ آبان تأکید کرد تا پایان ماه جاری تمام کشور تحت پوشش طرح شیر مدرسه قرار میگیرد و برخی ادعاها و گلایههای انجمن صنایع لبنی پشتوانه اجرایی ندارد.
علی خزایی، عضو کمیسیون آموزش، تحقیقات و فناوری مجلس شورای اسلامی در خصوص مصوبه افزایش سقف سنی پذیرش دانشگاه فرهنگیان گفت: این تصمیم خلاف اسناد بالادستی، مخل عدالت آموزشی و تهدیدی برای آینده کشور است.
معاون گفتمانسازی و مطالبهگری بسیج دانشجویی دانشگاه فرهنگیان، نسبت به مصوبههای جدید جذب معلم توسط هیئت وزیران واکنش نشان داد و آنها را خطر بزرگی برای نظام تعلیم و تربیت کشور دانست.
نگاه سطحی به مسائل آموزش و پرورش و تمرکز بر راهکارهای مقطعی، سالهاست که مسیر اصلاحات بنیادین این حوزه را منحرف کرده است. در حالی که نظام تعلیم و تربیت کشور با بحرانهایی مانند کمبود بودجه، ناترازی نیروی انسانی، نابرابریهای آموزشی، بیعدالتی در نظام پرداخت، ضعف در توسعه کمی و کیفی دانشگاه فرهنگیان و... مواجه است، سیاستهایی مانند افزایش سقف سنی ورود به دانشگاه فرهنگیان، بیش از آنکه راهحلی برای مشکلات باشد، نشانهای از عدم درک عمیق سیاستگذاران از چالشهای اساسی این حوزه است.