







تجمع امروز موافقان افزایش سقف سنی پذیرش در دانشگاه فرهنگیان و تربیت دبیر شهید رجایی، بار دیگر نقش اقلیتی را آشکار کرد که سالها با فشارهای پیامکی، لابی سیاسی و القای مطالبات شخصی بهعنوان عدالت آموزشی، روند تصمیمسازی آموزشوپرورش را به انحراف کشاندهاند. گروهی که با وجود عدم صلاحیت برای ورود به مسیر تربیت معلم، تلاش میکنند با اعمال فشار رسانهای و سیاسی، قانون را به نفع خود تغییر دهند و منافع ملی را قربانی خواستههای فردی کنند.
با تصویب «آییننامه جذب و پذیرش استعدادهای برتر معلمی» در ستاد تعلیموتربیت شورای عالی انقلاب فرهنگی، از مهر ۱۴۰۴ مسیر ورود دانشآموزان برتر به دانشگاه فرهنگیان هموارتر میشود. بر اساس این طرح، ۱۰ درصد از ظرفیت پذیرش این دانشگاه به دانشآموزانی اختصاص مییابد که در حوزههای علمی، فرهنگی، هنری و ورزشی برتر هستند و بدون نیاز به کنکور وارد دانشگاه میشوند.
رییس سازمان اداری و استخدامی کشور از قطعی شدن ثبت نام آزمون استخدامی آموزش و پرورش سال ۱۴۰۴ خبر داد و تاریخ برگزاری آن را خرداد ماه اعلام کرد.
۷۷ پایگاه بسیج دانشجویی دانشگاه فرهنگیان کشور در نامهای خطاب به وزیر آموزش و پرورش، مخالفت خود را با افزایش سقف سنی ورود به دانشگاه فرهنگیان اعلام کردند. در این نامه، ضمن انتقاد از سیاستهای جذب نیروی انسانی، تأکید شده که چنین تصمیمی نهتنها بحران نیروی انسانی را حل نمیکند، بلکه مسیر تربیت معلم تراز انقلاب اسلامی را منحرف خواهد کرد. دانشجومعلمان هشدار دادهاند که این اقدام، آموزش و پرورش را به بنگاهی برای تأمین اشتغال تبدیل کرده و بر کیفیت تعلیم و تربیت نسل آینده تأثیر منفی خواهد گذاشت.
اینکه وزیر آموزشوپرورش با ارسال نامه به شورای عالی انقلاب فرهنگی، بررسی مجدد طرح افزایش سقف سنی دانشجویان دانشگاه فرهنگیان به سیسال جهت تصویب را خواستار میشود، فعالین تربیتی را در بُهت برای کشف علت این اقدام فرو میبرد. آیا از آسیبهای افزایش سن مطلعاند؟ اگر هستند پس اقدامات فوق نتیجه کدام محرک است که کمر به زوال دانشگاه فرهنگیان بسته و اندک انگیزه باقیمانده جهت تحول در دستگاه تربیت معلم را به یغما میبرد.
در حالی که آموزشوپرورش با مسائل کلیدی مانند کیفیت جذب و تربیت معلمان، شرایط کاری و فرسودگی شغلی آنها مواجه است، تصمیماتی مانند افزایش سن ورود به دانشگاه فرهنگیان، اولویتهای اصلی این حوزه را به حاشیه میبرد. این تغییر، نهتنها روند تربیت نیروی انسانی را دچار اختلال میکند، بلکه با بیتوجهی به اقتضائات سنی معلمان و نیازهای دانشآموزان، آسیبهای جبرانناپذیری به نظام آموزشی وارد خواهد کرد.
نگاه سطحی به مسائل آموزش و پرورش و تمرکز بر راهکارهای مقطعی، سالهاست که مسیر اصلاحات بنیادین این حوزه را منحرف کرده است. در حالی که نظام تعلیم و تربیت کشور با بحرانهایی مانند کمبود بودجه، ناترازی نیروی انسانی، نابرابریهای آموزشی، بیعدالتی در نظام پرداخت، ضعف در توسعه کمی و کیفی دانشگاه فرهنگیان و... مواجه است، سیاستهایی مانند افزایش سقف سنی ورود به دانشگاه فرهنگیان، بیش از آنکه راهحلی برای مشکلات باشد، نشانهای از عدم درک عمیق سیاستگذاران از چالشهای اساسی این حوزه است.
جمعی از تشکلهای سیاسی دانشگاه فرهنگیان در نامهای به محمدباقر قالیباف، رئیس مجلس شورای اسلامی، نسبت به کسر ناعادلانه از حقوق دانشجومعلمان اعتراض کرده و خواستار افزایش بودجه و شفافیت مالی در این دانشگاه شدند. آنها تأکید کردند که بیعدالتی در دانشگاه فرهنگیان تأثیر مستقیم بر کیفیت آموزش و تربیت دانشآموزان دارد.
۸۶ دفتر بسیج دانشجویی دانشگاه فرهنگیان طی نامهای خطاب به وزیر آموزش و پرورش با انتقاد از سیاستهای سازمان مرکزی دانشگاه فرهنگیان نوشتند: آقای وزیر کافی است جویا شوید که در زمان ریاست فعلی دانشگاه فرهنگیان، چند جلسه شورای تخصصی فرهنگی تربیتی در دانشگاه برگزار شده است؟ یا رئیس محترم دانشگاه تا چه اندازه از مهمترین برنامههای فرهنگی چند سال اخیر دانشگاه فرهنگیان، از جمله راهیان نور، کنگره شهدای دانشجومعلم و... مطلع هستند؟ آیا اساسا این قبیل موضوعات در نظام اولویت ایشان جایی دارد؟