به گزارش پایگاه تحلیلی خبری رستا، سرویس استانی، فردین ابراهیمی، معلم یکی از مدارس استان فارس طی یادداشتی پیرامون تعطیلی مدارس و مجازی شدن آموزش نوشت:
اگر بخواهیم یکی از چالش‌‌های جدی حال حاضر آموزش و پرورش کشور و استان را بررسی کنیم به این خبر می‌رسیم: «باسلام، بنابر اعلام استانداری، به منظور ضرورت مدیریت بهینه مصرف انرژی و رفع ناترازی، تمام مدارس و ادارات آموزش و پرورش سراسر استان فردا تعطیل می‌باشد.»
طبق بررسی‌های علمی صورت گرفته و همچنین با توجه به تجارب زیسته‌ی معلمی، آموزش و تربیت اموری مستمر و جاری هستند و برای تثبیت محتوای آموزشی و اجرای فرایند تربیتی، حتی یک ساعت هم مهم و تاثیرگذار است. به همین دلیل هم دانش‌آموزانی که در کلاس درس غیبت بیشتری دارند، هم از نظر رفتاری و هم از نظر علمی، از فرایند تربیتی و آموزشی آموزگار، خارج می‌شوند و غالباً تلاش‌های آموزگار برای آن دانش‌آموزان کم‌اثر می‌گردد.
حال فرض کنید همه دانش آموزان، تعداد زیادی از روزها را غایب باشند؛ در این صورت، معلم به ندرت می‌تواند به اهداف تربیتی خود در مدرسه و کلاس درس برسد. تلاش‌های معلم در کلاس درس، کم‌فایده و دانش‌آموز هم با آسیب‌های علمی و تربیتی فراوانی روبه‌رو می‌شود؛ آسیب‌هایی که هنوز هم از تعطیلی‌های ایام کرونا در سال‌های گذشته برجای مانده است و معلمان عزیز زحمات فراوانی برای رفع این آسیب‌ها متحمل شده‌اند.
جالب این‌جاست که هر مسئله‌ای در کشور به وجود می‌آید، ابتدا به سراغ آموزش و پرورش می‌رویم و بلند فریاد می‌زنیم که ریشه این مسائل در آموزش و پرورش و به خاطر کم کاری آن است. در حالی که با تصمیمات نادرست، بخش مهمی از فرصت انجام درست فرآیند تربیتی را از معلم گرفته‌ایم و برای حل بحران انرژی در حال آفرینش بحران تربیتی هستیم که در نهایت دود این روش‌های غلط مدیریت بحران، به چشم جامعه خواهد رفت.
فعلاً کاری به این نداریم که چرا کشوری با این ظرفیت‌های طبیعی در حال حاضر با کمبود انرژی روبه‌رو است! که البته این هم در جای خودش محل بحث است؛ اما پرسش اساسی بنده این‌جاست که چرا مراکز خدماتی و درمانی تعطیل نمی‌شوند، اما مراکز آموزشی برای کنترل مصرف انرژی باید تعطیل شوند؟
با همان استدلال که مراکز درمانی نباید تعطیل شوند، مراکز آموزشی نیز باید دایر و فعال باشند؛ چرا که جسم انسان فرع است و پرداختن به تربیت روح که حقیقت انسان است، بسیار مهم و ضروری‌تر است.
غیر از این است که نگاه تصمیم‌گیرندگان این حوزه به مدارس و دانشگاه‌ها و سایر مراکز آموزشی، یک نگاه سطحی و ناقص است؟
در مجموع به نظر می‌رسد که ریشه‌ی این تصمیمات غلط و بحران آفرین، نگاه نادرست مسئولین به آموزش و پرورش و نقش مدارس در پیش‌برد جامعه است. برای جلوگیری از بحران‌های جدی‌تر از بحران انرژی، لازم است مسئولین به دنبال اصلاح تصورات خود از مدرسه باشند.
شاید با این نگاه، هم بتوان مصرف انرژی را کنترل کرد و هم با استمرار فعالیت مدارس، فرهنگ استفاده درست از انرژی را در جامعه و نسل جدید نهادینه کنیم تا سال‌های بعد، شاهد چنین بحران‌هایی نباشیم.
انتهای پیام
