به گزارش پایگاه خبری تحلیلی رستا، سرویس معلمان؛ مدیریت منابع انسانی به‌عنوان رکن اصلی آموزش‌وپرورش، همواره نقطه کانونی نقد و ارزیابی کارشناسان بوده است. این چالش در آستانه سال تحصیلی پررنگ‌تر می‌شود و بار دیگر سازماندهی نیروها و شیوه تصمیم‌گیری‌ها را در معرض پرسش‌های جدی قرار می‌دهد.
مرور سال‌های اخیر نشان می‌دهد که ناترازی نیروی انسانی در آغاز هر سال تحصیلی، یک پدیده گذرا و مقطعی نیست، بلکه محصول فقدان یک رویکرد جامع و پایدار در مدیریت منابع انسانی است. به همین دلیل، کارشناسان بر این باورند که وجود یک نقشه راه دقیق و همه‌جانبه می‌تواند از تصمیم‌گیری‌های شتاب‌زده جلوگیری کرده و فرآیند جذب، گزینش، تربیت، استخدام، نگهداشت و ارتقای معلمان را در مسیر مشخصی قرار دهد. در عین حال، در تدوین چنین نقشه‌ای باید تمامی جوانب و دیدگاه‌های کارشناسی مورد توجه قرار گیرد تا از تکرار خطاهای گذشته جلوگیری شود.
با وجود آنکه بند «الف» ماده ۸۸ برنامه هفتم پیشرفت، وزارت آموزش‌وپرورش را مکلف کرده بود ظرف سه ماه پس از لازم‌الاجرا شدن قانون، سند جامع سرمایه انسانی را تدوین و مسیر تصویب و اجرا را فراهم کند، هنوز از وضعیت این سند گزارشی روشن ارائه نشده است. این تأخیر موجب شده که نظام تعلیم‌وتربیت همچنان با تصمیم‌های مقطعی و اضطراری در آستانه سال تحصیلی روبه‌رو شود.
یکی از جلوه‌های این مدیریت مقطعی، اعلام نتایج آزمون استخدامی مبتنی بر ماده ۲۸ اساسنامه دانشگاه فرهنگیان است. نتایجی که در سال جاری تنها یک روز مانده به آغاز سال تحصیلی قرار است منتشر شود. این تأخیر، استان‌ها، مناطق و حتی مدیران مدارس را در فرآیند سازماندهی دچار مشکل می‌کند. از سوی دیگر، کیفیت ارزیابی و گزینش نیروهای تازه‌وارد نیز محل بحث است. به بیان دیگر، هم زمان‌بندی اعلام نتایج و هم شیوه ارزیابی پذیرفته‌شدگان نگرانی‌های جدی را در میان کارشناسان ایجاد کرده است.
افزون بر این، ماده ۲۸ تصریح دارد که دانش‌آموختگان سایر دانشگاه‌ها مشروط و ملزم به گذراندن دوره یک‌ساله مهارت‌آموزی در دانشگاه فرهنگیان هستند. اما در عمل، پذیرفته‌شدگان آزمون یک روز پس از اعلام نتایج روانه کلاس‌های درس می‌شوند و قرار است ظاهراً مهارت‌آموزی را هم‌زمان با تدریس طی کنند. این روند پرسش‌هایی جدی درباره کارآمدی و اثربخشی فرآیند تربیت معلم ایجاد می‌کند.
با وجود همه این دغدغه‌ها، باید یادآور شد که در آستانه سال تحصیلی جدید، اولویت اصلی، همکاری برای برگزاری آرام و بی‌خلل این پروژه ملی است؛ اما این نباید مانع توجه به پرسش‌های بنیادین در حوزه مدیریت منابع انسانی شود. آنچه اهمیت دارد، تمرکز بر تربیت معلمان در دانشگاه فرهنگیان و تربیت دبیر شهید رجایی است. جایی که هویت معلمی به‌طور علمی و حرفه‌ای شکل می‌گیرد.
بنابراین، هرگونه نقشه راه یا سند جامع منابع انسانی باید این رویکرد را تقویت کند تا وابستگی به آزمون‌های مقطعی و تصمیم‌های شتاب‌زده کاهش یابد.
در نهایت، اگرچه همکاری همه دستگاه‌ها ــ از سازمان اداری و استخدامی تا نهادهای برنامه‌ریزی ــ برای تسریع فرآیندها ضروری است، اما آنچه بیش از همه اهمیت دارد، شکل‌گیری یک نگاه منسجم، پایدار و کارشناسی در مدیریت منابع انسانی آموزش‌وپرورش است. نگاهی که بتواند هم کیفیت معلمی را تضمین کند و هم مانع تکرار چالش‌های سال‌های گذشته شود.
