به گزارش سرویس عدالت آموزشی پایگاه خبری تحلیلی رستا، مرضیه تعقلی:
۲۰ مرداد لیست پیشنهادی وزرای کابینه دولت سیزدهم به مجلس شورای اسلامی تحویل شد و بالأخره گمانه‌‌زنی‌ها پیرامون گزینه‌های روی میز دولت برای این وزارتخانه به پایان رسید. طبق این لیست حسین باغگلی به عنوان وزیر آموزش و پرورش از سوی رئیس‌جمهور دولت سیزدهم به مجلس شورای اسلامی پیشنهاد شده است. او برای تصدی پست وزارت آموزش و پرورش، می‌بایست طی روزهای آتی به دفاع از برنامه‌های خود بپردازد و تلاش کند تا رأی نمایندگان مجلس را اخذ و جامعه مخاطبانش در وزارت‌خانه‌ی آموزش و پرورش را با خود همراه کند.
در این گزارش قصد داریم قدری بیشتر با حسین باغگلی وزیر پیشنهادی دولت سیزدهم آشنا شویم و مسیر احتمالی پیش روی او تا نشستن بر روی صندلی وزارت را ارزیابی کنیم.
چه کسی قرار است سکان وزارتخانه آموزش و پرورش را در دست گیرد؟
حسین باغگلی متولد سال ۱۳۵۷ و دارای مدرک دکترای علوم تربیتی(فلسفه تعلیم و تربیت) از دانشگاه فردوسی مشهد است. او علاوه‌بر فعالیت علمی و پژوهشی در حوزه تعلیم و تربیت اسلامی، عضو هیأت علمی دانشگاه فردوسی مشهد است و سوابق و تجربیات مدیریتی و اجرایی در حوزه تعلیم و تربیت در کارنامه خود دارد. باغگلی را می‌توان از وزرای جوان دولت سیزدهم به حساب آورد که بخش قابل‌توجهی از بار ایده‌ی جوان‌گرایی در دولت جدید را به دوش خواهد کشید.
مدیرعامل بنیاد فرهنگی رضوی و مجموعه مدارس امام رضا(ع)، عضو کارگروه پرورشی اداره کل آموزش‌وپرورش استان خراسان رضوی، مشاور تخصصی در طراحی برنامه‌های آموزشی و تربیتی، عضو هیأت مدیره موسسه جوانان آستان قدس رضوی و عضویت در هیأت اندیشه‌ورز کودک و نوجوان حرم مطهر رضوی و همچنین تدریس در دانشگاه فرهنگیان از جمله مسئولیت‌ها و سوابق اجرایی وی در حوزه‌های آموزشی و فرهنگی است.
طراحی و اجرای سامانه آموزش مجازی، راه‌اندازی مرکز نوآوری‌های تربیتی، راه‌اندازی پردیس تربیتی توانا در تهران، مدل‌سازی تربیتی از جمله طراحی و اجرای مدل اختصاصی پیش‌دبستانی اسلامی و رضوی با رویکرد تجربه‌ی زیست اجتماعی، پیاده‌سازی رویکرد مدرسه‌محوری در برنامه‌ریزی و بودجه‌ریزی مدارس امام رضا(ع)، فعالیت‌های بین‌المللی با رویکرد شبکه‌سازی فعالان و مدارس اسلامی کشورهای مختلف و همکاری در طراحی و برگزاری اولین کنفرانس بین‌المللی تربیت در ادیان توحیدی، تولید بسته‌های یادگیری الکترونیک در حوزه‌های مختلف، راهبری شبکه ملی خادمیاری تربیتی نوجوانان، از دیگر فعالیت‌های وی به شمار می‌آید. او همچنین دارای مقالات علمی و پژوهش‌های متعدد در حوزه تعلیم و تربیت اسلامی است.
وزیر جدید با چه‌جور وزارتخانهای روبه‌رو خواهد بود؟
وزارت آموزش و پرورش با بیش از ۱۵ میلیون مخاطب مستقیم و غیرمستقیم، به‌عنوان گسترده‌ترین دستگاه اجرایی کشور شناخته می‌شود؛ وزارتخانهای که گرفتار مشکلات عدیده‌ی حل‌نشده‌ای در ساختار خرد و کلان نظام تعلیم و تربیت ایران است. گره‌هایی که علی‌رغم شعارهای فراوان دولت‌ها از آغاز انقلاب تاکنون کور مانده و حرکت قطار این وزارتخانه را کند کرده است. تاجایی‌که همچنان پس از گذشت چهاردهه از انقلاب اسلامی، مهم‌ترین عنصر جامعه‌ی اسلامی یعنی نهاد تعلیم و تربیت هنوز به جایگاه واقعی خود در سطوح کلان سیاست‌گذاری و اجرایی دست نیافته است.
همانطور که می‌دانید، درنتیجه مشکلات متعدد سیاسی، اجتماعی، اقتصادی و… طی سال‌های اخیر، رئیس‌جمهور دولت سیزدهم مهره‌ی حساس اثرگذاری در این برهه از تاریخ جمهوری اسلامی است. وزارت آموزش و پرورش نیز به عنوان عریض‌ترین و بنیادی‌ترین وزارت کشور، منصب مهمی است که مسئولیت سنگینی را بر گرده‌ی صاحبش خواهد گذاشت. وزیر آموزش و پرورش دولت سیزدهم راه سختی برای عبور از چالش‌ها و تنگناهای موجود دستگاه‌های تعلیم و تربیت در پیش دارد. در کنار کهنه‌زخم‌های دستگاه تعلیم و تربیت، امسال به علت شرایط ویژه حاکم بر کشور به علت خیز کرونا و زمزمه‌هایی که برای بازگشایی مدارس به گوش می‌رسد، از لحظه ابتدایی تصدی‌اش بر این کرسی، مسئولیت خطیری بر عهده دارد و باید بلافاصله برای آغاز سال تحصیلی چه حضوری و چه غیرحضوری تمهیداتی بیاندیشد و بسترهای لازم را فراهم آورد. علاوه‌بر آن، طی این چندسال اخیر بحران کمبود معلم از جمله مهم‌ترین معضلاتی است که دولت جدید خیلی زود با آن گریبان‌گیر خواهد شد. همچنین رشد قارچ‌گونه‌ی مدارس غیردولتی و پاگیری سرطان مافیا در بحث کنکور شرایط نابه‌سامانی را در مدارس کشور رقم زده است که این موضوع تدبیری هوشمندانه و جدی از سمت سکان‌دار دستگاه آموزش می‌طلبد. از سوی دیگر، اقتضائات جهان امروز که باعث شده است زندگی انسان‌ها بیش از پیش با ارتباطات اینترنتی عجین شود، نظام آموزش کشور را نیازمند بستری امن در فضای مجازی جهت پیشبرد اهداف آموزشی و پرورشی کرده است که این مهم جز با نگاه دغدغه‌مند و متخصصانه‌ی اصلی‌ترین متولی این امر یعنی وزیر آموزش و پرورش منجر به نتیجه نخواهد شد. این‌ها مواردی از اهم معضلات امروز نظام تعلیم و تربیت بود که گفته شد تا آسیب‌شناسی جزئی از وضع موجود صورت‌بندی شده و تحلیلی درست درخصوص گزینه‌ی پیشنهادی آموزش و پرورش در نگاه‌مان شکل گیرد.
حسین باغگلی چگونه گزینه‌ای برای آموزش و پرورش است؟
همانطور که گفته شد امروز وزارت آموزش و پرورش اثرگذارترین و حساس‌ترین وزارتخانه در کشور و لذاست که انتظار می‌رود فردی شایسته، توانمند و مجرب سکان آن را در دست گیرد. حسین باغگلی علی‌رغم توانمندی‌هایی که در طی سال‌های فعالیتش در حوزه‌ی تعلیم و تربیت از خود نشان داده است، گزینه‌ی پرحاشیه‌ای است که این روزها بحث بر سر کفایت یا عدم کفایت او در این منصب فراوان است.
چند مورد از نقدهایی که در خصوص وزارت باغگلی مطرح است:
۱. باغگلی از بدنه‌ی رسمی آموزش و پرورش نیست.
این موضوع باعث شده است که او فرد نام‌آشنایی در میان طیف وسیعی از مخاطبان خود در این وزارت نباشد و به گفته‌ی فعالین عرصه تعلیم و تربیت این موضوع احتمالا قدری کار او را سخت خواهد کرد. مهم‌تر از آن اینکه او معلم نیست و سابقه‌ی فعالیت در ساختار مدیریتی و سیاست‌گذاری و اجرایی دستگاه آموزش را ندارد و این موضوع می‌تواند قدری این احتمال را پررنگ کند که باغگلی آنطور که انتظار می‌رود به بدنه‌ی آموزش و پرورش نزدیک و با چم و خم آن آشنا نیست.
۲. تعارض منافع، معضل نگران‌کننده وزارت باغگلی
همانطور که پیش‌ترهم گفته شد، سه سالی می‌شود که باغگلی، مدیریت مدارس امام رضا(ع) را عهده‌دار است. مدارسی که تحت نظر بنیاد فرهنگی رضوی اداره می‌شوند و قسمی از آن‌ها غیرانتفاعی هستند. این موضوع علاوه‌بر بخشی از صحبت‌های او در یک مصاحبه که این روزها دست به دست می‌چرخد این گمانه را در اذهان عمومی تقویت کرده است که اون معتقد به خصوصی‌سازی و برون‌سپاری در عرصه‌‌ی تعلیم و تربیت است و این موضوع می‌تواند زمینه‌ساز تعارض منافع مشکل‌سازی در این وزارتخانه باشد. گزاره‌ای که احتمالا تا زمان دفاعیه‌اش در صحن علنی مجلس مجهول خواهد ماند.
۳. درک درستی از بدنه‌ی فعلی آپ ندارد و با آن همراه نیست
طبق صحبت‌هایی که از باغگلی منتشر شده و بعضا نظراتی که نزدیکانش نسبت به وی دارند، او ارتباطی با بدنه‌ی فعلی آموزش و پرورش ندارد و نه تنها با آن همراه نیست بلکه اساسا آنرا قبول ندارد. ضمن آنکه روحیه‌ی کار مدیریتی در سطح کلان وزارت ندارد و این موضوع از نگاه دغدغه‌مندان این حوزه نگران‌کننده به نظر می‌رسد. خاصه آنکه احتمالا این موضوع فرضیه‌ی عدم آشنایی او با سیستم را پررنگ‌تر می‌کند.
علی ای حال، حسین باغگلی با همه‌ی قوت و ضعف‌هایی که دارد گزینه‌ی جدی دولت سیزدهم، پس از مدت‌ها بحث و کشمکش است و باید دید ورق آخر دولت رئیسی در وزارت آموزش و پرورش چقدر می‌تواند در مقام دفاع از خود موفق ظاهر شود و رای اعتماد وزرا را اخد کند. از آن مهم‌تر درصورت انتصاب چقدر قبای وزارت بر تنش اندازه خواهد بود. کم و کیف گزینش وزیر آموزش و پرورش، آزمون بزرگی است که التزام دولت و مجلس انقلابی به بنیان‌های نظری انقلاب اسلامی را به خوبی خواهد سنجید.
انتهای پیام/
