به گزارش پایگاه خبری تحلیلی رستا، سرویس معلمان، حسین حاجی‌جودکی ، حضور در کلاس‌های چندپایه، می‌تواند جزو تجربه‌های منحصربه‌فرد یک آموزگار باشد. تجربه‌ای همراه با لحظات شیرین و البته چالش‌های خاصی که نیازمند خلاقیت و ممارست و تلاش دوچندان آموزگار است. در این بین مشکلاتی هم‌چون عدم تعلق مزایای سختی کار به تدریس چندپایه و بهره نبردن از حق رفت‌وآمد، در کنار دیگر چالش‌های معیشتی معلمان، از مهم‌ترین معضلات معلمان چندپایه محسوب می‌شود.
محمد راستی، معلم چندپایه‌ی روستای ریمله‌ی مرکزی، واقع در چندکیلومتری شهرستان خرم‌آباد، و در استان لرستان است که در این گفت‌وگو به چالش‌ها، تجارب، و مشکلات معلمان چندپایه می.پردازد. راستی، پس از چهار سال تحصیل در دانشگاه فرهنگیان، نخستین سال تدریس خود را در این روستا سپری می‌کند.
وی تجربه‌ی معلمی را برای خود اینگونه بیان می‌کند:
برای من معلمی پیوندی عمیق با مفهوم زندگی دارد و شوق به زندگی، امید به آینده، و هدایت کودکان به سمت جهانی بهتر را، شاکله‌ی معلمی خود می‌خوانم. و چه زیباتر آن‌که افتخار خدمت به دانش‌آموزان، به‌ویژه در مناطق محروم را دارم، که مایه‌ی مباهات من است.
راستی کلاس‌های چندپایه را اینگونه تعریف می‌کند:
کلاس‌های چندپایه، کلاس‌هایی هستند که در آنها، بیش از یک پایه تحصیلی (از دو تا شش پایه) به‌طور همزمان آموزش می‌بینند. این امر، به‌دلیل دوری مناطق، کمبود معلمان، و کمبود دانش‌آموزان در مناطق مختلف صورت می‌گیرد.مهم‌ترین چالش کلاس‌های چندپایه، کمبود زمان است. معلم باید زمانی را که در کلاس‌های تک‌پایه
به یک پایه اختصاص داده می‌شود، به چند پایه اختصاص دهد. چالش دیگر، حضور دانش‌آموزان خودآموز است که نیازمند فعالیت‌های مستقل برای دانش‌آموزان دیگر می‌باشد.
وی ادامه می‌دهد: با وجود این چالش‌ها، کلاس‌های چندپایه مزایایی نیز دارند. هم‌زمانی یادگیری برای پایه‌های مختلف، و هم‌زمانی مطالب مرتبط در کتب درسی، از جمله‌ی این مزایا هستند. دانش‌آموزان می‌توانند ضمن گوش دادن به مطالب پایه‌ی دیگر، مطالب مرتبط با پایه‌ی خود را نیز فرا بگیرند. هم‌چنین به دلیل قرار گرفتن دانش‌آموزان با شرایط سنی متفاوت در یک کلاس، امکان رشد اجتماعی را برای ایشان، بيش‌تر فراهم می‌کند.
این معلم چندپایه، درباره‌ی وضعیت معیشتی معلمان چندپایه نکاتی را به میان آورد و گفت:
توجه بیشتر به معیشت معلمان بسیار ضروری است. چرا که این عدم تامین نیازهای مالی می‌تواند اثرات مخرب جدی بر انگیزه و کیفیت کاری معلم بگذارد. هرچند که طیف بیشینه‌ی معلمان از جان و دل مایه می‌گذارند، اما بی‌گمان نمی‌توان از تاثیرات وضعیت معیشتی غافل بود. علی‌رغم سختی کار مضاعف معلمان چندپایه، تفاوتی بین حقوق معلمان چندپایه و تک‌پایه وجود ندارد. باید در نظر داشت که یک معلم چندپایه برای تدریس در یک زنگ درسی، باید مطالب چندپایه را با تسلط به محتوا و روش مناسب، به دست دانش‌آموز برساند. در واقع او دارد کار چند معلم را همزمان انجام می‌دهد. و طبیعتا این قضیه تلاش و انرژی و زمان مضاعفی را می‌طلبد. کاملا منطقی است که بندی تحت عنوان سختی کار تدریس چندپایه در احکام معلمان چندپایه گنجانده شود.
وی افزود:
حتی خیلی از مواردی که به عنوان رفاهیات در باقی ارگان‌ها مرسوم است، برای معلم در نظر گرفته نمی‌شود. حقی که به عنوان حق مناطق محروم به معلمان چندپایه تعلق گرفته است، هزینه‌ای بسیار پایین است! این واقعا در شأن معلم نیست. در کنار این قضیه، من باید روزانه مسافتی حدودا سی‌کیلومتری را طی کنم تا به روستای محل تدریس برسم. قسمتی از مسیر هم بسیار خطرناک و نامناسب است. اما نه از سرویس خبری هست و نه حقی را تحت عنوان حق رفت‌وآمد دریافت می‌کنم. در این‌جا به ناچار همراه با همکاران خود، به صورت نوبتی، با استفاده از وسایل حمل و نقل شخصی و هزینه‌های ناشی از آن، این مسافت دور و دراز را طی می‌کنیم.
راستی در این‌باره ادامه داد:
برخی از معلمان که از دوستان و همکاران ما هستند، از وسیله‌ی نقلیه‌ی شخصی بی‌بهره هستند و به ناچار ماهانه رقمی بین دو تا سه میلیون برای رفت و آمد هزینه می‌کنند. با وجود حقوق اندک معلمان، همین مبلغ خود معضلی جدی برای فرد به حساب می‌آید. این در حالی است که پرداخت این هزینه‌ها، به عهده‌ی آموزش و پرورش است و نباید باعث به سختی افتادن معلم شود.
معلم جوان لرستانی درباره‌ی تردد در مسیرهای خطرناک روستایی خاطرنشان کرد:
رفت‌وآمد و عدم تامین وسیله‌ی نقلیه‌ی مناسب برای معلمان، می‌تواند منجر به حوادث ناگواری شود. در گذشته نیز، حوادثی برای تعدادی از این قشر معلمان رخ داده است که تلخی‌هایی جبران‌ناشدنی را به بار آورده است. باید برای این مسئله‌ی مهم چاره‌ای جدی اندیشید. این واقعا صحیح نیست که آموزش و پرورش، معلم را برای تعلیم و تربیت در جای دوردستی به کار بگیرد، اما از رسیدگی‌های حداقلی شانه خالی کند.
راستی در پایان با اشاره به درد دل‌های زیسته‌ی معلمی خود، خواسته‌های معلمان چندپایه را اینگونه خاتمه داد:
باید اشاره کرد که اهمیت تعلیم و تربیت آن‌چنان برای ما واضح است که در مناطقی که از آب لوله‌کشی و گاز بی‌بهره‌اند، اما آموزش و پرورش، حضور جدی دارد. پس چه بهتر آن‌که توجه بیشتر به معیشت، رفاه، و ایمنی معلمان چندپایه، به‌ویژه در مناطق محروم مورد تاکید باشد. پرداخت حقوق مناسب، ارائه امکانات رفاهی کافی، و تامین وسیله‌ی نقلیه‌ی ایمن برای رفت‌وآمد، از جمله راهکارهای بهبود شرایط کاری این دست از معلمان است. امید داریم که شرایط رفته رفته بهبود یابد و امکان رشد و تعالی آینده‌سازان این آب و خاک بیش از پیش فراهم شود.
