به مناسبت هفته معلم، همراه شدیم با دل‌نوشته‌ای از اساتید دانشگاه فرهنگیان؛ جایی که شکوه تعلیم با شناخت عمیق‌تری از مفهوم معلمی گره می‌خورد. در این یادداشت، زینب کلبادی‌نژاد از جایگاه الهی معلمی و نگاه شهید مطهری به رسالت تعلیم می‌نویسد.
به گزارش پایگاه خبری تحلیلی رستا، زینب کلبادی‌نژاد، استاد دانشگاه فرهنگیان، به مناسبت هفته معلم نوشت:
شرافت و مرتبت معلم زمانی اهمیت دارد که بتواند شأن خداوند و پیامبران را در وجود خود محقق سازد و پیوند انسان را با هدف متعالی خلقت، یعنی عبادت، برقرار کند. در این تعریف، شهید مرتضی مطهری یکی از معلمان راستین است؛ کسی که اولاً با نگاهی ترکیبی به همه معارف بشری نظر می‌کرد و ثانیاً تمام تلاش‌های علمی و عملی‌اش را مقدمه‌ای برای عبادت می‌دانست. او در این مسیر به مرحله سوم دینداری راه یافت و با شهادت، عبادت علمی و عملی خود را کامل ساخت. خداوند را می‌خوانیم که او را با سالار شهیدان، امام حسین (ع)، محشور فرماید.
معلمی نه شغل و حرفه، بلکه ذوق و هنری توانمندانه است. معلمی در قرآن، جلوه‌ای از قدرت لایزال الهی و نخست، ویژه ذات مقدس پروردگار متعال است. در نخستین آیاتی که بر قلب مبارک پیامبر اکرم (ص) نازل شد، به این هنر خداوند اشاره شده است:
«اقرأ باسم ربک الذی خلق، خلق الانسان من علق، اقرأ و ربک الأکرم، الذی علّم بالقلم، علّم الانسان ما لم یعلم» (علق: ۱ـ۵)
بخوان به نام پروردگارت که آفرید، انسان را از خون بسته آفرید. بخوان، که پروردگارت کریم‌ترین است؛ همان که با قلم آموخت، به انسان آنچه را که نمی‌دانست یاد داد.
در این آیات، خداوند خود را “معلم” می‌خواند و جالب آن‌که این عنوان را پس از آفرینش پیچیده‌ترین و شگفت‌انگیزترین مخلوق خود ـ انسان ـ به کار می‌برد. خداوند انسانی را که هیچ نمی‌دانست، به‌وسیله قلم آموزش داد؛ و این، اوج خلاقیت و هنرمندی خداوند در امر آفرینش را نشان می‌دهد:
«چو قاف قدرتش دم بر قلم زد
هزاران نقش بر لوح عدم زد»
از این‌رو می‌توان گفت که هنر شگفت معلمی، برگرفته از شأن خدایی است؛ و معلم، وارث آن مقام والا.
