به گزارش پایگاه خبری تحلیلی رستا، فاطمه فتحی زاد، سرویس تربیت معلم، مرتضی حاجی در گفت‌وگو با پایگاه خبری تحلیلی رستا گفت: «اگر قرار باشد فرد پذیرفته‌شده در دانشگاه فرهنگیان به استخدام آموزش و پرورش درآید، سن ۳۰ سال برای شروع خدمت بالاست. با چنین شرایطی، پس از حدود ۳۵ سال تدریس، فرد در سال‌های پایانی توان و انگیزه کافی برای حضور در کلاس را نخواهد داشت. بازه ۲۲ تا ۲۴ سال برای ورود به دانشگاه فرهنگیان بسیار منطقی‌تر است.»
وی در ادامه بیان کرد: «اگر داوطلب قصد استخدام دولتی نداشته باشد و بخواهد در مدارس غیردولتی تدریس کند یا صرفاً به‌خاطر علاقه تحصیل کند، محدودیت سنی نباید وجود داشته باشد. حتی افرادی ۴۰ یا ۵۰ ساله هم می‌توانند دوره‌های تربیت معلم را طی کرده و چند سال در مدارس غیر دولتی فعالیت کنند.»
حاجی در پاسخ به سوال اینکه آیا این طرح کارشناسی شده است یا خیر تشریح کرد: نمی‌توان گفت طرح کارشناسی‌نشده است. گروهی با نظر مشخص آن را بررسی و تأیید کرده‌اند و گروه دیگر با دید متفاوت، آن را رد می‌کنند. اما از منظر کیفیت آموزش، افزایش سن برای استخدام دولتی منطقی به‌نظر نمی‌رسد.»
وزیر اسبق آموزش و پرورش تأکید کرد: «معلمی نیازمند انرژی و تعامل نزدیک با دانش‌آموزان است. در مقاطع ابتدایی و دبیرستان، معلمان باید همراه دانش‌آموزان در اردوها، بازی‌ها و فعالیت‌های مشترک باشند. فردی که در سنین ۶۰ سال وارد این فضا شود، توان و پویایی لازم را ندارد. در حالی که در دانشگاه این شرایط متفاوت است و بیشتر محتوا اهمیت دارد.»
حاجی در پاسخ به پرسشی درخصوص متأهلان بالای ۳۰ سال گفت: «مسئولیت‌های خانوادگی و مشکلات اقتصادی باعث می‌شود ذهن دانشجویان متأهل چندان آزاد نباشد. این موضوع می‌تواند کیفیت یادگیری آن‌ها و میزان فراگیریشان نسبت به دانشجویان مجرد پایین‌تر باشد.»
وی افزود: افزایش سقف سنی ممکن است دانشگاه فرهنگیان را از هویت دانشگاهی مستقل دور کند و آن را به یک مرکز آموزشی صرفاً برای رفع نیاز آموزش و پرورش تبدیل کند. در مقایسه با دانشگاه‌های دیگر، چنین محدودیت‌هایی می‌تواند اعتبار دانشگاه را کاهش دهد.
