یادداشت علی سلطانی، معلم فعال در عرصه‌ی تعلیم و تربی:
کلان‌اختلاف موجود میان فعالان تربیتی انقلابی چیست که این تفاوت، سایر تفاوت‌ها را به وجود می‌آورد؟
به نظر بنده پاسخ به این سوال منشأ اختلافات است: مدل استحاله آ.پ چگونه است؟
با توجه به اینکه نظام آموزش و پرورش مدرن از لحاظ مبانی و فلسفه اساساً متفاوت از مبانی و فلسفه تعلیم و تربیت اسلامی است، همه دغدغه‌مندان و متفکران اسلامی بر این باورند که این ساختار باید به طور جدی تغییر کند و متحول شود. با اینکه تصویر واضحی از آ.پ مطلوب اسلامی نداریم، اما اجمالاً از ویژگی‌های آن اطلاع داریم.
به دو طریق می‌توان از ساختار موجود فاصله گرفت و به سمت ساختار مطلوب حرکت کرد:
۱. ساختارهای موازی با ساختار رسمی و ظاهراً همسو با مبانی اسلامی همچون مسجدمدرسه‌ها و غیردولتی‌های مذهبی و مدارس خانگی و… را تقویت کنیم تا رفته رفته ساختار اصلی تضعیف شود و از بین برود.
۲. با تربیت نیروی انسانی مؤمن و معتقد ساختار را از درون دچار استحاله کنیم تا قلب مبانی و ساختارها و قوانین صورت بگیرد.
هرچند هر دو راهکار لازم است، اما برای تخصیص بودجه یا سیاست‌گذاری و یا انتخاب وزیر باید برای یکی اولویت قائل شد؛ فلذا به نظر بنده طریق دوم صحیح است:
برداشت بنده از سخنان رهبر انقلاب و دیدار هرساله ایشان با فرهنگیان و مسئولین وزارتخانه و تکیه ایشان بر تقویت دانشگاه فرهنگیان (و اینکه جز در مواقع اضطرار از غیر این روش جذب معلم صورت نگیرد) و مدارس دولتی و دستور ایشان مبنی بر تعریف مهدکودک‌ها ذیل آ.پ و همچنین استفاده از عباراتی نظیر افسران سپاه پیشرفت کشور و پایه‌ریزان تمدن نوین در دیدار با معلمان رسمی و…، این است که نظر ایشان نیز چنین است. سعی امثال شهید رجایی و شهید باهنر نیز به عنوان وزرای آ.پ همین بود که فصل پروانگی این ساختار را رقم بزنند.
هرچند دیربازده بودن آ.پ، وجود برخی موانع نظیر موانع بروکراتیک و نفوذ عده‌ای در این ساختار، تحول از این طریق را سخت می‌نماید.
البته به نظر می‌رسد که وزیر پیشنهادی آپ که متکفل ساختار رسمی خواهد بود، اولویتش تحول از بیرون است.
انتهای پیام/
