به گزارش سرویس مدارس پایگاه خبری تحلیلی رستا، «لغزش نسل نو از غفلت معلمان است». رئیس ستاد اقامه نماز کشور به هنگام اقامه‌ی این گزارهی خود اشتباه نه اما کمی عجله کرده است.
جایگاه معلم و در کنار آن اهمیت آموزش و پرورش مسئله‌ای است که در دو قرن اخیر کشور ما و در شعارها و موهم‌گویی‌‌‌ها، همیشه دارای اهمیت بوده است. از روزهایی که محمدرضا پهلوی سپاه دانش را تاسیس کرد و قبل‌تر از آن پدرش که مسئله کشف حجاب زنان را با حضور در مرکز تربیت معلم علنی کرد.
ایران، کشوری که دو انقلاب را در یک قرن دید، با انقلاب اسلامی و احیای ارزش‌های ایرانی اسلامی، مسئله تربیت را برای ایدئولوژی‌اش به یک ضرورت تبدیل کرد. شاید اگر از سال‌های ابتدایی انقلاب اسلامی و رشد شاخص‌‌های سوادآموزی پس از آن گذر کنیم، همچنان آموزش و پرورش شعاری پرتکرار در بیان و کم‌تکرارین در اجراست.
به روایت آمار این وزارت‌خانه بزرگترین دستگاه اجرایی کشور به لحاظ تعداد کارکنان و فراگیرترین دستگاه به لحاظ ارتباط مستقیم با مردم است. دستگاهی که در ادبیات پنهانی سیاست‌گذاران دستگاهی صرفا مصرف کننده دانسته می‌شود به وقت بزنگاه‌‌های مهم کشور، باید پاسخگوی وضعیتی باشد که کشور به آن دچار شده است.
دستگاهی که به هنگام تخصیص اعتبارات در مقام تولید فکر نبوده است، طبیعی است به هنگام عمل نیز نمی‌تواند در این مقام باشد و در واقع با کلی‌گویی و شعارهای درشت و پهن، موتور پیشران آن به حرکت درنمی‌آید.
حضور نوجوانان در ناآرامی‌های مهر و آبان ۱۴۰۱، بار دیگر ادعای ناکارآمدی آموزش و پرورش را به ادبیات مسئولان کشور بازگرداند به گونه‌ای که انگار صدای اعتراض معلمان در سال‌های اخیر، فریاد دلسوزان برای ناکارآمدی محتوای درسی و درخواست کمک از سایر دستگاه‌های اجرایی، تعطیلی سایر نهادهای تربیتی و تبلیغی بویژه؛ حوزه علمیه و وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در حوزه آموزش و پرورش، فریاد محروم ماندن عده‌ای از کودکان و نوجوانان از تحصیل و تربیتِ به موقع، درخواست توجه به افزایش بودجه‌ی غیرپرسنلی آموزش و پرورش و سال‌‌‌ها بر زمین ماندن اسنادبالادستی در خصوص توجه به آموزش و پرورش و لزوم بازنگری در آن را نشنیدند.
گسستی که میان نهادهای تربیتی در کشور به وجود آمده است باعث به خواب رفتن این نهادها شده و در مقابل از نهادی انتظار بیداری دارند که ضعف‌‌‌‌‌های آن جز با بیداری سایر نهادهای متولی تربیت، امکان پذیر نخواهد بود.
از الزاماتش برطرف کردن گسست پیش‌آمده آن است که هر نهاد تربیتی به اندازه‌ی سهم خود کار کند و گسترده کردن نقش آموزش و پرورش در هویت بخشی به نسل نوجوان و جوان باعث فراموشی نقش دیگر نهادها نشود.
گزارهی دقیق‌تر حجت‌الاسلام قرائتی، اگر مانند همیشه سهل ممتنع را رعایت می‌کرد، می‌شد: «از ضعف‌‌هایی بگوییم که باعث غفلت معلمان شده است».
انتهای پیام/
