بازخوانی تجربههای فراموششده تأمین منابع مالی پایدار در آموزش و پرورش
معلمانِ تماموقت؛ از مدرسه تا مناطق محروم
تصمیم عجولانه افزایش سن ورود به دانشگاه فرهنگیان باید متوقف شود
آغاز آموزش رسمی از ۵ سالگی و اجباری شدن پیش دبستانی در کمیسیون آموزش تصویب شد/ تقویم آموزشی مدارس متناسب با شرایط اقلیمی استانها تنظیم میشود
دانشگاه فرهنگیان نباید ملعبه تصمیمهای مقطعی شود
توانا نبود هرکه “دانا” بود
معلمِ فراری
تربیت معلم یک روزه! / نگرانیهای جدی درباره آزمون استخدامی آموزشوپرورش
با خدا معامله کرده است. این را خودش میگوید. جنس صدایش به آن جملات همیشگی و تعارف تکهپاره کردنها نمیخورد. صادق است، حرفش کلیشه نیست. حاء و عین و غین را غلیظ ادا میکند و راحت میشود محل زندگیاش را حدس زد: جایی در جنوب کشور. دقیقتر میشوم. اهواز و روستای قلعهسحر در نزدیکیهای شوش. موسی عبودی معلم است. معلمی 45 ساله که 21 سال سابقه تدریس دارد. معلمی که زندگی شلوغی را میگذرانَد. دکترای تنوع زیستی گرفته، در دانشگاه فرهنگیان تدریس میکند. کشاورز است و اهل کار خیر و مدرسهسازی. معلمی که بیتفاوت نیست.