







حجتالاسلام قنبریان، استاد حوزه و دانشگاه، با اشاره به روایتهای اهلبیت(ع) درباره جایگاه معلمی، بر هویت ویژه معلم به عنوان "سائس بالعلم"، تدبیرگر و سیاستگذار با علم، تأکید کرد و گفت: این شأن تربیتی، چیزی نیست که با تصمیمات اداری یا تبصرههای استخدامی به هر فرد دارای مدرک دانشگاهی سپرده شود.
در حالیکه زمزمههای تازهای درباره ادغام یا همکاری دانشگاه پیامنور با دانشگاه فرهنگیان شنیده میشود، اسناد موجود نشان میدهد این مطالبه مسبوق به سابقه است و پیامنور از سال ۱۳۹۸ بهطور رسمی برای استفاده از ظرفیت دانشگاه فرهنگیان در نقش نجاتدهنده خود تلاش کرده است.
در حالی که افزایش سقف سنی ورود به دانشگاه فرهنگیان و دانشگاه تربیت دبیر شهید رجایی با مخالفت کارشناسان، نهادهای پژوهشی، اعضای هیأت علمی، فعالان تعلیموتربیت و تشکلهای دانشجویی روبهرو شده است، گزارشها از اعمال فشار برخی نمایندگان مجلس برای ابلاغ این مصوبه و تغییر مسیر تصمیمگیری حکایت دارد.
عباسی، فعال دانشجویی و معاون سیاستورزی مرکز بسیج دانشجویی دانشگاه فرهنگیان در گفتوگو با پایگاه خبری تحلیلی رستا گفت: ساختار جدید دانشگاه فرهنگیان فاقد تناسب با مأموریت تربیت معلم است و این ساختار، دانشگاه را از مسیر اصلی خود منحرف میکند.
مشاور و دستیار مقام معظم رهبری، در دیدار جمعی از معلمان و فعالان حوزه تعلیموتربیت با تأکید بر نقش محوری آموزشوپرورش در پیشرفت جامعه گفت: اگر تحول در کشور از آموزشوپرورش آغاز نشود، محکوم به شکست است. وی کمتوجهی به سهم واقعی این نهاد در بودجه و برنامهریزیهای دولت را یکی از چالشهای اصلی این حوزه دانست.
علی خزایی، عضو کمیسیون آموزش، تحقیقات و فناوری مجلس شورای اسلامی در خصوص مصوبه افزایش سقف سنی پذیرش دانشگاه فرهنگیان گفت: این تصمیم خلاف اسناد بالادستی، مخل عدالت آموزشی و تهدیدی برای آینده کشور است.
شورای عالی انقلاب فرهنگی در سه سال اخیر پرکارترین مصوبات خود را در حوزه تعلیم و تربیت به تصویب رساند، اما با روی کار آمدن دولت چهاردهم، روند شورا از اجرا و نظارت بر مصوبات به لغو و بازنگریهای پیاپی تغییر یافته است؛ چرخشی که جایگاه این نهاد فراقوهای را بهشدت متزلزل کرده و آن را از مرجع عالی سیاستگذاری فرهنگی و تربیتی به نهادی تابع دولتها فروکاسته است.
ابلاغ ساختار تفصیلی جدید دانشگاه فرهنگیان که در پی مصوبات اخیر دولت و سازمان اداری و استخدامی شکل گرفت، دانشگاه را از یک نهاد ملی به ۳۱ دانشگاه استانی تبدیل کرده است. اگرچه مدافعان این طرح، آن را اقدامی برای گسترش عدالت آموزشی و توزیع امکانات در سطح کشور میدانند، اما منتقدان هشدار میدهند که ساختار جدید، نه تنها نسبتی روشن با مأموریت اصلی تربیت معلم ندارد، بلکه میتواند با افزایش بوروکراسی، گسترش رویکرد اداری و دور شدن از هویت تربیتی، بحرانهای تازهای برای آینده آموزشوپرورش ایجاد کند.