







نگاه سطحی به مسائل آموزش و پرورش و تمرکز بر راهکارهای مقطعی، سالهاست که مسیر اصلاحات بنیادین این حوزه را منحرف کرده است. در حالی که نظام تعلیم و تربیت کشور با بحرانهایی مانند کمبود بودجه، ناترازی نیروی انسانی، نابرابریهای آموزشی، بیعدالتی در نظام پرداخت، ضعف در توسعه کمی و کیفی دانشگاه فرهنگیان و... مواجه است، سیاستهایی مانند افزایش سقف سنی ورود به دانشگاه فرهنگیان، بیش از آنکه راهحلی برای مشکلات باشد، نشانهای از عدم درک عمیق سیاستگذاران از چالشهای اساسی این حوزه است.