







در حالی که افزایش سقف سنی ورود به دانشگاه فرهنگیان و دانشگاه تربیت دبیر شهید رجایی با مخالفت کارشناسان، نهادهای پژوهشی، اعضای هیأت علمی، فعالان تعلیموتربیت و تشکلهای دانشجویی روبهرو شده است، گزارشها از اعمال فشار برخی نمایندگان مجلس برای ابلاغ این مصوبه و تغییر مسیر تصمیمگیری حکایت دارد.
عباسی، فعال دانشجویی و معاون سیاستورزی مرکز بسیج دانشجویی دانشگاه فرهنگیان در گفتوگو با پایگاه خبری تحلیلی رستا گفت: ساختار جدید دانشگاه فرهنگیان فاقد تناسب با مأموریت تربیت معلم است و این ساختار، دانشگاه را از مسیر اصلی خود منحرف میکند.
مشاور و دستیار مقام معظم رهبری، در دیدار جمعی از معلمان و فعالان حوزه تعلیموتربیت با تأکید بر نقش محوری آموزشوپرورش در پیشرفت جامعه گفت: اگر تحول در کشور از آموزشوپرورش آغاز نشود، محکوم به شکست است. وی کمتوجهی به سهم واقعی این نهاد در بودجه و برنامهریزیهای دولت را یکی از چالشهای اصلی این حوزه دانست.
علی خزایی، عضو کمیسیون آموزش، تحقیقات و فناوری مجلس شورای اسلامی در خصوص مصوبه افزایش سقف سنی پذیرش دانشگاه فرهنگیان گفت: این تصمیم خلاف اسناد بالادستی، مخل عدالت آموزشی و تهدیدی برای آینده کشور است.
شورای عالی انقلاب فرهنگی در سه سال اخیر پرکارترین مصوبات خود را در حوزه تعلیم و تربیت به تصویب رساند، اما با روی کار آمدن دولت چهاردهم، روند شورا از اجرا و نظارت بر مصوبات به لغو و بازنگریهای پیاپی تغییر یافته است؛ چرخشی که جایگاه این نهاد فراقوهای را بهشدت متزلزل کرده و آن را از مرجع عالی سیاستگذاری فرهنگی و تربیتی به نهادی تابع دولتها فروکاسته است.
ابلاغ ساختار تفصیلی جدید دانشگاه فرهنگیان که در پی مصوبات اخیر دولت و سازمان اداری و استخدامی شکل گرفت، دانشگاه را از یک نهاد ملی به ۳۱ دانشگاه استانی تبدیل کرده است. اگرچه مدافعان این طرح، آن را اقدامی برای گسترش عدالت آموزشی و توزیع امکانات در سطح کشور میدانند، اما منتقدان هشدار میدهند که ساختار جدید، نه تنها نسبتی روشن با مأموریت اصلی تربیت معلم ندارد، بلکه میتواند با افزایش بوروکراسی، گسترش رویکرد اداری و دور شدن از هویت تربیتی، بحرانهای تازهای برای آینده آموزشوپرورش ایجاد کند.
فرآیند تصمیمگیری در آموزشوپرورش طی سالهای اخیر، بهجای آنکه بر پایه پژوهشهای عمیق، نظر کارشناسان و عقلانیت سیاستگذاری استوار باشد، بیش از پیش در مدار کمپینها، تجمعات و فشارهای سیاسی و اجتماعی گرفتار آمده است. رویهای معیوب و دومینووار که نهتنها استقلال و اعتبار این نهاد بنیادین را خدشهدار کرده، بلکه هزینههای سنگین و پیامدهای بلندمدتی بر نظام تعلیموتربیت کشور تحمیل نموده است.
ساختار تازه ابلاغشده دانشگاه فرهنگیان هر چند بهظاهر با هدف تمرکززدایی و ارتقای بهرهوری طراحی شده است، اما شباهت آشکار آن به مدل وزارت علوم و بیتوجهی به ابعاد تربیتی و فرهنگی، نگرانیهای جدی درباره تضعیف روح معلمی و حذف تدریجی ماهیت اصلی این دانشگاه برانگیخته است.