







وقتی تعلیم و تربیت از جایگاه حکمرانی بیرون رانده شود و به دست منطقهای اقتصادی و نهادهای فراملی سپرده شود، «آموزش و پرورش حاکمیتی» به ضد خودش بدل میشود؛ نه مردمی میماند و نه عادلانه. در چنین شرایطی، هشدارهای صریح رهبری نیز به جای اصلاح مسیر، ابزاری میشود برای توجیه همان خطاهای پیشین؛ خطاهایی که ریشه در درک سطحی از اندیشه سیاسی اسلامی دارند.