زنگ خطر توازن آموزشی/ تکرار اشتباه اجرای سیاستهای جمعیتی، اینبار در توسعه آموزشهای فنیوحرفهای
سرود عشق
بازخوانی تجربههای فراموششده تأمین منابع مالی پایدار در آموزش و پرورش
معلمانِ تماموقت؛ از مدرسه تا مناطق محروم
تصمیم عجولانه افزایش سن ورود به دانشگاه فرهنگیان باید متوقف شود
آغاز آموزش رسمی از ۵ سالگی و اجباری شدن پیش دبستانی در کمیسیون آموزش تصویب شد/ تقویم آموزشی مدارس متناسب با شرایط اقلیمی استانها تنظیم میشود
دانشگاه فرهنگیان نباید ملعبه تصمیمهای مقطعی شود
توانا نبود هرکه “دانا” بود
بر اساس احکام برنامه هفتم پیشرفت، دولت موظف شده است تا سهم دانشآموزان مشغول به تحصیل در رشتههای فنیوحرفهای را به ۵۰ درصد افزایش دهد. هرچند این سیاست در ظاهر با هدف مهارتافزایی و ارتقای اشتغالپذیری تدوین شده است، اما از منظر سیاستگذاری آموزشی و توسعه متوازن سرمایه انسانی، با ابهامات اساسی مواجه است.
مدیر پژوهشهای راهبردی شورایعالی آموزشوپرورش، با تأکید بر ورود نیروهای جوان و نخبه در دانشگاه فرهنگیان، سقف سنی ۲۲ سال را به عنوان سقف سنی مطلوب و کارشناسیشده برای ورود نیروهای اثربخش در آموزشوپرورش بیان کرد و گفت: مداخلات سایر نهادها نظر کارشناسیشده را تغییر داده است.
وقتی تعلیم و تربیت از جایگاه حکمرانی بیرون رانده شود و به دست منطقهای اقتصادی و نهادهای فراملی سپرده شود، «آموزش و پرورش حاکمیتی» به ضد خودش بدل میشود؛ نه مردمی میماند و نه عادلانه. در چنین شرایطی، هشدارهای صریح رهبری نیز به جای اصلاح مسیر، ابزاری میشود برای توجیه همان خطاهای پیشین؛ خطاهایی که ریشه در درک سطحی از اندیشه سیاسی اسلامی دارند.
معاون آموزش متوسطه وزارت آموزش و پرورش، با اشاره به نقش فناوریهای نوین در حفظ استقلال هویتی، بر ضرورت تربیت دانشآموزانی تأکید کرد که نهتنها مصرفکننده، بلکه تولیدکننده ابزارهای متناسب با فرهنگ ایرانی و اسلامی در حوزه هوش مصنوعی باشند.
محمد راستی، معلم چندپایهی روستای ریملهی مرکزی، واقع در چندکیلومتری شهرستان خرمآباد استان لرستان است که در این گفتوگو به چالشها، تجارب، و مشکلات معلمان چندپایه میپردازد.
به مناسبت هفته معلم، همراه شدیم با روایتهای دستاول از اساتید دانشگاه فرهنگیان؛ آنانی که با تمام سختیهای مسیر، شوق الهامبخشی را در دل دانشجومعلمان میکارند. در این یادداشت، مریم رضایی از تجربههایش در مسیر پرچالش معلمی و اهمیت خلاقیت و عشق در این حرفه میگوید.
واگذاری سالن دانشگاه فرهنگیان قزوین و صدور مجوز به یک برنامه بیرونی و برگزاری کنسرت با حضور چهرههای حاشیهدار، آنهم در محیطی که باید محل تربیت معلم تراز انقلاب اسلامی باشد، اعتراض دانشجومعلمان را برانگیخت؛ اعتراضی که نهتنها متوجه محتوای برنامه، بلکه ناظر بر این نگرانی است که مأموریت اصلی دانشگاه در میان برنامههای حاشیهای به انحراف کشیده شود. این اتفاق هشداری است نسبت به روندی نگرانکننده که نباید به سایر پردیسهای دانشگاه فرهنگیان تسری یابد. انتظار میرود مسئولان استانی بهجای نگاه ابزاری، در جهت توسعه کمی و کیفی این دانشگاه و جلوگیری از تضعیف جایگاه آن گام بردارند.
وزیر آموزش و پرورش در پی درگذشت مرحوم ناصر قفلی، رئیس جامعه خیرین مدرسهساز کشور، در پیامی این ضایعه را به جامعه تعلیم و تربیت، خیرین مدرسهساز و خانواده آن مرحوم تسلیت گفت و خدمات ماندگار وی را چراغ راهی روشن برای توسعه عدالت آموزشی و مدرسهسازی در کشور توصیف کرد.
برای هیچ کس نامهی فدایت شوم نفرستادهاند. برای هیچ معلمی خط ننوشتهاند که فلانی اسلام و ایران و تعلیم و تربیت محتاج روی ماه یا قامت چون سروتان است، بیایید و معلم شوید. خبری از این دستخطها نبوده است. در مرحله اول این ما بودهایم که معلمی را خواستهایم. فرقی هم نمیکند این «ما» من نویسنده نوعی یا شمای معلم باشد یا یکی از گذشتگان. معلمی، با خواست ما شروع شده. خواستهای که یک سوال مهم ایجاد کرده است: چگونه معلم باشم؟ این یادداشت تلاش میکند پاسخی به این سوال باشد.