نقدی کوتاه بر مصوبه‌ی جدید شورای عالی آموزش و پرورش در خصوص تربیت معلم

به گزارش پایگاه خبری تحلیلی رستا، دکتر سجاد صدیقی پژوهشگر حوزه تعلیم و تربیت، در یادداشت کوتاهی به بررسی ابعاد مصوبه جدید شورای عالی آموزش و پرورش پرداخت.

متن این یادداشت:

با عنایت به این مصوبه چند نکته و پرسش جدی مطرح می‌شود.

۱/ ماده ۲ به عنوان سیاست اصلی نام‌گذاری شده است. این بند چند اشکال و پرسش دارد:
الف- تاکید سیاست‌های کلی نظام بر توسعه کمی و کیفی دانشگاه فرهنگیان و تربیت دبیر شهید رجایی(ره) است و نه توسعه نقش راهبری دانشگاه‌های تربیت معلم. این به این معناست که سیاستگذار علی‌الظاهر به دنبال اعمال سیاست برون‌سپاری تربیت معلم می‌باشد.
ب- اینکه مرجعیت تربیت معلم با دانشگاه‌های تربیت معلم باشد ولی لفظ مشارکت حداکثری برای دیگر دانشگاه‌ها گفته شده است، محل اشکال است. چرا از لفظ مشارکت حداکثری استفاده شده است؟ این بیان حد یقفی برای برون‌سپاری تربیت معلم نگذاشته است و البته در کنار بند یک، نشان از این است که سیاست کلی واگذاری تربیت معلم به غیر است. در حالی که مسأله‌ی اصلی، باید حداکثری‌سازی دانشگاه‌های تربیت معلم باشد و نه حداکثرسازی غیر.
ج- سال‌هاست بر ظرفیت‌سازی و توانمندسازی دانشگاه فرهنگیان تاکید می‌شود. چرا در اینجا به جای ظرفیت‌سازی و توانمندسازی دانشگاه فرهنگیان، به مراکز آموزشی دیگر تاکید می‌شود؟
نتیجتاً، با عنایت به موارد بالا، ظاهرا سیاست اصلی شورای عالی آموزش و پرورش، برون‌سپاری تربیت معلم و نابودی دانشگاه‌های تربیت معلم و خالی کردن آن در یک لفظ بی‌معناست. در یک تحلیل دیگر، جریان مخالف تربیت معلم، پس از عدم موفقیت در حذف دانشگاه‌های تربیت معلم، به دنبال تغییر ماهیت و تحریف موجود تربیت معلم هستند.

۲/ ماده ۴، به عنوان شیوه‌های مشارکت، در بند ۱\۱ و ۱\۲ عملا وظیفه‌‌ی اصلی و فعلی دانشگاه‌های تربیت معلم، به بقیه سپرده شده است و به تعبیری، هماهنگ با سیاست‌های اصلی(بند۲)، ایده برون‌سپاری و حذف دانشگاه در آن دیده شده است.
۳/ این آیین‌نامه، چند اشکال معنایی دارد:
الف- تحمیل نگاه فیزیکال به مسئله تربیت، آن هم از جنس تربیت معلم. به تعبیری تفکیک‌کردن امر پیوسته تربیت، نشان از تحمیل نگاه مهندسی به عرصه فرهنگی-تربیتی دارد.
ب- تقلیل دادن امر متعالی تربیت معلم به موضوع فراگیری مهارت معلم. این نگاه عملا شئون مختلف معلمی را که مهمترین آن هویت و شخصیت معلمی است، نادیده انگاشته و تصور از تربیت معلم را به تصور آموزش مهندسی تقلیل داده است.
ج- تحمیل فهم مدرسی اساتید دانشگاه به فهم متعالی معلمی، در بسیاری از بندها به چشم می‌خورد. این مصوبه نشان می‌دهد مجدداً معلمین کمترین دخالت را در سرنوشت خود دارند.

دوشنبه 15 تیر 1400

انتهای پیام/