درباب گفتگوی ویدئویی پخش شده از جناب دکتر حسین باغگلی، وزیر پیشنهادی وزارت آموزش و پرورش، ضمن احترام، چند نکته قابل تأمل است:
۱. انتقاد از نظام تربیتی، خاصه نظام تربیت رسمی مدرن، حرف ساده‌ای است، اما انتقادات پسامدرنی، لزوماً نشانه‌ای از تکامل در شناخت نیست.
۲. تخریب و تضعیف نظام تربیت رسمی کشور، به عنوان آخرین دژ هویت‌ساز کشور، به صلاح هیچ‌کس نیست. نواقص آن را می‌فهمیم ولی عرصه حرکت نظام آموزش و پرورش، عرشه روی آب است. سوراخ کردن عرشه کشتی، حتی اگر این کشتی دچار اشکال باشد، به هیچ‌وجه کار عقلانی نیست و همه را غرق می‌کند.
۳. تخریب زحمت معلمان عزیز ایران، در اندیشه امام بزرگوار(ره) و رهبری حکیم، مطرود و غیرقابل پذیرش است. درست است که انتقادات جدی به نظام آموزش و پرورش داریم ولی به تعبیر رهبری عزیز، بسیاری از برکات درون نظام، محصول عملکرد معلمان عزیز نظام آموزش و پرورش است.
۴. چالشی‌ترین بیان ایشان، ایده برون‌رفت از وضعیت فعلی است.
تکرار ادبیات تئوریزه‌شده نظام سرمایه‌داری در عرصه تربیت عمومی-رسمی، در فضای انفعال علمی-هویتی علوم تربیتی، نسبت به پروژه جهانی‌سازی نظام سلطه، گزاره تعامل برای رشد را به گزاره رقابت بازار سرمایه و برندها در موضوع تربیت تجویز می‌کند.
از جناب آقای دکتر حسین باغگلی رسماً دعوت به عمل می‌آوریم تا به طور صریح، شفاف و البته برخط، درباره چالش‌های حوزه نظام آموزش و پرورش، دغدغه‌های معلمان عزیز ایران زمین و البته ابهاماتی که درباره نظرات ایشان وجود دارد، گفتگو کنیم.
انتهای پیام/
