نامه شورای تبیین مواضع بسیج دانشجویی دانشگاه فرهنگیان به اساتید علوم تربیتی کشور:
آنچه بر کشور در اتفاقات اخیر گذشت، فرصت خوبی است برای بازاندیشی و گفتگو پیرامون راهی که طی کرده‌ایم و باید طی می‌کردیم و همچنین فضای مناسبی است برای شناخت هر چه بهتر دوستان و دشمنان. در این ایام لازم است، علاوه بر اینکه سیاست گذاران فرهنگی جامعه از خرد متخصصان دانشگاهی و حوزوی برای حل مسائل بهره بگیرند، قدری دقیق‌تر، خود نیز در این باب در مسیر پرسش‌های اجتماعی قرار گیریم.
لذا، ما به عنوان نسل نوی معلمی و حوزه تربیت در کشور از برخی اساتید علوم تربیتی دانشگاه‌ها که بیانیه‌ای را پیرامون حوادث اخیر نگاشته‌اند، سؤالاتی چند داریم:
۱- چرا موضع شما در بیانیه صرفاً پرسشگری و مطالبه است؟! و مگر این است که شما بزرگواران، سالهاست در سمت‌های مختلف از جمله کمیسیون‌های شورای عالی انقلاب فرهنگی، شورای عالی آموزش و پرورش، تیم نگارش سند تحول بنیادین، پژوهشگاه مطالعات آموزش و پرورش، سازمان پژوهش و برنامه ریزی آموزشی، استادی دانشکده‌های علوم تربیتی و دانشگاه فرهنگیان حضور داشته‌اید؟!
نقش مدیریتی و علمی و پژوهشی‌تان در کاهش این نابهنجاری و مسائل دیگر تربیتی کشور من جمله افزایش فاصله طبقاتی، کمبود سواد رسانه‌ای و سواد سیاسی دانش‌آموزان، بحران جنسی مدارس،عدم درک تفاوت نسلی توسط مسئولین، و… چه بوده است؟ و اصولاً به ابتلائات جامعه ایران می‌اندیشید؟
۲- هر چند تحلیل بیرونی رخدادهای جاری از منظر ترفندهای دشمن لازم ولی ناکافی است؛ اما موضع شما دربرابر حمایت آشکار دشمنان ایران قوی و مستقل، از حوادث اخیر، حرکت‌های تجزیه طلبانه، تخریب اموال عمومی، به شهادت رساندن نیروهای انتظامی، هتک حرمت احکام الهی بالاخص حجاب، سوزاندن پرچم مقدس جمهوری اسلامی ایران چه بوده است؟ آیا این حرکات را محکوم کرده اید؟ بالاخره اینکه سکوت‌تان در همراهی با دشمن تفسیر شود یا بی اهمیتی به پنجه انداختن دشمن به صورت سرزمین عزیزمان می باشد؟
۳- اصولا به چه میزان، نقش علوم تربیتی مدرن که امروز عاجز از حل مسائل ابتدایی خود در جوامع مولد و مادر خود می باشد، در دامن زدن به بحران هویتی، مفروض می دانید؟ و آیا نسخه تجویزی‌تان را بسط نگاه تربیتی غرب مدرن، در کشور اسلامی‌مان می دانید؟ آیا چالش‌های موجود نسلی را در توسعه نگاه تربیتی ترویج شده‌ی دانشکده های علوم تربیتی و استقرار ساخت مدرن آموزشی-تربیتی نمی دانید؟
اساتید بزرگوار! بالاخره نظریه ساخت اجتماعی آینده ایران عزیزمان چیست؟ آیا حق داریم این سوال را فارغ از ترس تجدید نمره و حذف شدن از خدمات آموزشی آینده بپرسیم؟!
۴- در بیانیه خود، حرف از شکاف نسلی زده شده است. حقیقتا سوالات بالا، نشان از شکاف نسل نوی عرصه تربیت کشور با شما بزرگواران ندارد؟ اینکه حاکمان باید مراقب این عرصه باشند، تذکر درستی است، اما این شکاف در بین شما اساتید و ما ، چگونه رخ داده است؟ این شکاف بین فضای محصور و انتزاعی دانشگاه‌ها با توده وسیع مسئله‌های حل نشده اجتماع، چگونه رخ داده است؟
در پایان، ما نسل نوی عرصه تربیت، ضمن طرح این سوالات؛ آمادگی برگزاری فرصت گفتگویی بسیط با شما عزیزان، پیرامون این سوالات و سوالات مطرح شده از طرف شما را داریم.
والسلام علی من اتبع الهدی
انتهای پیام/
