نبی که مزد نمی‌گیرد! قسط بندی حقوقی که خود، تماما قسط است

به گزارش پایگاه خبری تحلیلی رستا؛ سرویس معلمان، یادداشت فاطمه‌زهرا بختیاری:

ماه آخر سال همه‌ی ارگان‌های دولتی زودتر از همیشه فرایند واریز حقوق را آغاز می‌کنند، رسم پسندیده‌ای است، ناشی از درک و شعور شرایط.
حالا اینکه تنها در ارگان آموزش و پرورش بدعت گذاری و سنت شکنیِ رسوم پسندیده هست، معلوم نیست ناشی از چیست. مثل روز برای همه روشن است که وضع حقوق و معیشت معلم در حالت عادی و ماه‌های معمولی سال چگونه است. با وجود این شرایط، باز در آخرین ساعات سال هم لحظه‌اي از توی شیشه کردنِ خون معلم فارغ نمی‌شوند. دهان معلم هم که باز شود، خودی و ناخودی بر دهانش می‌کوبند که: (هیس! معلم که فریاد نمی‌زند! دغدغه‌ی مال و معیشت برای اهالی علم و تربیت زشت است! مگر شما هم‌شغل با همان نبی نیستید که می‌گفت قُل لا أسألُكُم عليهِ أجراً!)
این می‌شود که معلم هرچه فریاد دارد فرو می‌خورد و جای تفکر و تامل و تولید دانش و تخصص، بیش از پیش به راه‌های دستیابی شغل دومش فکر می‌کند. و این چقدر به ضرر جامعه و رشد ابعاد علمی و دانشی و تربیت نسل آینده است؟ اهل علمی که ذهنش خسته‌ی جیبش باشد، دیگر توان اهلیت با علم ندارد.
چشم انتظاری تا حوالی سال تحویل، اخبار ضدونقیض درخصوص رتبه بندی، گروکشی سازمان برنامه و بودجه مبنی بر لغو احکام جدید، بی برنامگی، عدم واریز معوقات، بدقولی و تیر آخر، تقسیط حقوق و واریز لحظه آخری با کسریات فراوان و عذر بدتر از گناه که:
حقوق معلمان پرداخت می‌شود، فقط یک مقدار قسط بندی کرده‌ایم!
قسط بندی! آن هم برای معلمی که ناچار غالب حق الزحمه‌اش همان ثانیه‌های ابتدای واریز محکوم به پرداخت قسط است‌.
حتی یکی از این گزینه‌ها برای قشر زحمت کشی که صبورانه تا واپسین روزهای برج برای تامین معیشت و گذران حداقلی زندگی‌‌اش انتظار می‌کشد، زیاد است. وقتی این همه گزینه‌ ظالمانه کنار هم می‌نشیند، احتمال عمدی بودن این جریانات را بیشتر می‌کند. چطور می‌شود بعد از این همه کش و قوس و بالا و پایین، همان مبلغ بخور و نمیر را هم درست زمان امید و برنامه ریزی معلم برای معوقات، تکه تکه و با فاصله‌ی زمانی واریز کنند و واقعا چرا؟ به مرگ گرفتن و راضی نمودن به تب؟
واضح است که تحمل به مو بند شده‌ی معلم، بالاخره به نهایت خودش می‌رسد و منجر به انفجار گلوی معلمین می‌شود. پیام‌های متعددی که مبنی بر تجمع و اعتراض دقایقی بعد از واریز حقوق در گروه‌ها شکل گرفت، نتیجه‌ی عینی و عملیِ این ظلم بلاحد است.
سوال اینجاست که چه کسی از این فشار حداکثری بر معلم سود می‌برد؟ پیدا کنید پرتقال فروش را.