به گزارش پایگاه خبری تحلیلی رستا، سرویس اقتصاد آموزش و پرورش، زهرا سلیمانی: حال و روز امروز رتبهبندی معلمان به سان همان ضرب المثل “کار به وقتش خوبه” است. همان کاری که ۱۰ سال است در اما و اگر است و گاهی فراموش و گاهی به یاد آورده می‌شود و می‌رسد به امروزی که عده‌ای از معلمان می‌خواهند با وضع کنونی اجرا نشود وعده ای دیگر دست به تحصن می‌زنند!
تحصنی که حالا به تعطیلی کلاس‌ها در برخی از مدرسه‌های کشور رسیده است. با محمدرضا نیک نژاد از فعالان صنفی معلمان به گفتگو درباره‌ی چرایی این اعتراض‌ها پرداخته‌ایم که ردِ پایِ رتبه بندی معلمان در آن دیده می‌شود.
معلمان، نامی که هر طرحی را متوقف می‌کند
اعتراض‌های معلمان در چند ماه اخیر که در این روزها به اوج خود رسیده است، به دلیل به تعویق افتادن و سنگ اندازی در برابر رتبهبندی معلمان است. لایحه رتبهبندی معلمان یک سابقه‌ی ۱۲ ساله دارد که تا امروز اندر خم یک کوچه است. مجلس شورای اسلامی علیرغم وعده‌های خود بخش‌های حقوقی این لایحه را دستخوش تغییرات کرده است. به طور مثال از تخصیص بودجه ۲۵ هزار میلیاردی برای رتبهبندی آن را به ۱۲ هزار میلیارد کاهش داده است!
هدف ما معلم‌ها از اعتراضات این است که چرا طرح‌ها وقتی نام فرهنگیان را به خود می‌بیند، مدام به تاخیر می‌افتند؟ سابقه ذهنی تلخی برای معلمان در خصوص این تاخیرها وجود دارد که همین آن‌ها را حساس و به سمت اعتراض و مطالبه‌هایی با این شدت سوق می‌دهد.
شنیدنِ صدایی که شنیده نمی‌شود
لایحه رتبهبندی با انتظارات معلمان بسیار فاصله دارد. این لایحه به شان معلمان توهین کرده است و امروز می‌بینیم که معلمان به کلاس درس نمی‌روند و یا تدریس در شاد را تعطیل کرده‌اند. باید صدای اعتراض معلمان شنیده شود.
خواسته معلمان این است که آن چیزی که در قانون آمده است اعم از قانون خدمات مدیریت کشوری و…اجرا شود و تا زمانی که اوضاع این چنین است، تحصن‌ها ادامه خواهد شد. باید در خاطرمان باشد اگر معلم ذهن و انرژی‌اش در کلاس درس نباشد، برای فرآیند آموزش بسیار آسیب‌‌زا خواهد بود.
انتهای پیام/
